Ο ρόλος της κυτταρολογικής εξέτασης στην αρχική διαγνωστική προσέγγιση μιας λεμφαδενοπάθειας είναι καταρχήν να επιβεβαιώσει τη λεμφική προέλευση της νόσου, να αποκλείσει τυχόν μεταστατική νόσο ή κάποια ειδική φλεγμονή και τέλος να προσδιορίσει τη βιολογική συμπεριφορά μιας λεμφοϋπερπλαστικής εξεργασίας. Χρησιμοποιούμενη με τον κατάλληλο τρόπο, η παρακέντηση δια λεπτής βελόνης μπορεί να χρησιμεύσει στην διάκριση των λεμφοϋπερπλαστικών εκείνων εξεργασιών  που χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης - ιστολογικής εξέτασης και να μειώσει σημαντικά τις άσκοπες χειρουργικές επεμβάσεις.
 

ΤΡΟΠΟΙ ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΨΙΑΣ

Παρακέντηση δια λεπτής βελόνης (FNA)

Η παρακέντηση μπορεί να γίνεται είτε από κυτταρολόγο είτε από κλινικό ιατρό, ωστόσο η διενέργειά της από κυτταρολόγο εγγυάται ότι θα υπάρξει επαρκές υλικό για στήριξη διάγνωσης, δεδομένης της δυνατότητας άμεσης μικροσκόπησης του αποτελέσματος της παρακέντησης. 
Επιπλέον, η επιτόπου αξιολόγηση της επάρκειας του κυτταρολογικού υλικού επιτρέπει τον άμεσο διαχωρισμό του, προκειμένου ένα μέρος από αυτό να χρησιμοποιηθεί σε δεύτερο χρόνο για τη διενέργεια ανοσοκυτταροχημείας,  κυτταρομετρία ροής ή μοριακών μελετών.
Η διενέργεια παρακέντησης δεν απαιτεί τη διενέργεια τοπικής αναισθησίας, ωστόσο κάποιοι προτιμούν να χρησιμοποιούν τοπικά κρέμες ή ενέσιμα σκευάσματα λιδοκαΐνης.
Η βελόνη που χρησιμοποιείται πρέπει να είναι 22G, 23G ή 25G για τους επιπολής και 20G για τους εν τω βάθει λεμφαδένες, οι οποίοι παρακεντούνται με τη βοήθεια απεικονιστικών μέσων. 
Η βελόνη πρέπει να κάνει τουλάχιστον 3-4 περάσματα από τον υπό διερεύνηση λεμφαδένα.
Η σύριγγα προτιμάται να εφαρμόζεται στη βελόνη μετά το τέλος της παρακέντησης, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις πολύ μικρών και ευκίνητων λεμφαδένων. 
Η επίστρωση του υλικού πρέπει να γίνεται με πολύ προσεκτικές και λεπτές κινήσεις, δεδομένου ότι τα λεμφικά κύτταρα είναι πάρα πολύ εύθρυπτα.
Η χρώση που προτιμάται είναι η MGG, η οποία απαιτεί την ξήρανση των πλακιδίων στον αέρα.
Η χρώση κατά Παπανικολάου έχει νόημα σε περίπτωση υποψίας μετάστασης από πλακώδες καρκίνωμα. Στην περίπτωση αυτή τα πλακίδια απαιτείται να μονιμοποιηθούν με αιθυλική αλκοόλη. 
 

Εξέταση υλικού απόέκπλυμα της βελόνας

   Τα κύτταρα συλλέγονται σε κατάλληλο μονιμοποιητικό διάλυμα με βάση τη μεθανόλη και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε δεύτερο χρόνο για ειδικές διαγνωστικές μεθόδους (ανοσοκυτταροχημεία, κυτταρομετρία ροής, PCR,  in situ υβριδισμό (FISH), εγκλεισμό σε κύβους παραφίνης και άλλες).

Εντύπωμα

Γίνεται με πίεση μιας αντικειμενοφόρου πλάκας στην επιφάνεια διατομής του μη μονιμοποιημένου λεμφαδένα
 

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

Οι διογκωμένοι λεμφαδένες, σε περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν υπάρχει εμφανής κλινικά αιτία (και εφόσον η διόγκωση παραμείνει για πάνω από 1 μήνα)αποτελούν συχνή ένδειξη παρακέντησης. Η FNA μπορεί να διαγνώσει κάποια ειδική φλεγμονή, κάποιο τύπο λεμφώματος ή κάποια μετάσταση από γνωστή ή άγνωστη πρωτοπαθή εστία.
Στην περίπτωση των παιδιών, η παρακέντηση των διογκωμένων λεμφαδένων επιχειρείται μόνο επί εμμονής των συμπτωμάτων για μακρό χρονικό διάστημα.
Η FNA πολλές φορές γίνεται για να επιβεβαιώσει τον αντιδραστικό χαρακτήρα μιας τραχηλικής διόγκωσης, η οποία δεν είναι κλινικά ύποπτη.
Επίσης η παρακέντηση μπορεί να διαγνώσει τη μετάπτωση ενός γνωστού λεμφώματος σε ένα άλλο λέμφωμα χαμηλότερης διαφοροποίησης.
Η χρησιμότητα της παρακέντησης είναι ακόμα μεγαλύτερη στην περίπτωση διερεύνησης εν τω βάθει λεμφαδένων (π.χ. ενδοκοιλιακών, μεσοθωρακικών ή οπισθοπεριτοναικών), των οποίων η χειρουργική διερεύνηση συνοδεύεται αναπόφευκτα από ένα σημαντικό ποσοστό θνησιμότητας.

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

 
Η πιο σημαντική αντένδειξη διενέργειας παρακέντησης κάποιου διογκωμένου λεμφαδένα είναι μια σοβαρή διαταραχή των μηχανισμών πήξης του αίματος. Στις περιπτώσεις αυτές συνιστάται αποφυγή λήψης αντιπηκτικών και διόρθωση των μηχανισμών πήξης πριν τη διενέργεια της παρακέντησης.
 

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

 
Ο σχηματισμός αιματώματος αποτελεί τη συχνότερα παρατηρούμενη επιπλοκή. Οι αλλοιώσεις που προκαλούνται από την παρακέντηση είναι ιστολογικά εμφανείς στο 4% των περιπτώσεων και πολύ σπάνια καθιστούν δυσχερή την ακριβή ιστολογική διάγνωση.
 

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ - ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Μη διαγνωστικό υλικό

Τα μη διαγνωστικά υλικά αποτελούν το 5-15% του συνόλου των παρακεντήσεων. Το μη διαγνωστικό υλικό περιέχει πολύ λίγα ή και καθόλου καλά διατηρημένα κύτταρα, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατόν να τεθεί ασφαλής κυτταρολογική διάγνωση. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί όταν οι λεμφαδένες είναι πολύ μικροί ή εντοπίζονται σε μεγάλος βάθος από την επιφάνεια και όταν η μεταστατική διήθηση του λεμφαδένα από κάποιο νεόπλασμα είναι εστιακή. Στην περίπτωση αυτή συνιστάται επανάληψη της εξέτασης.
 

Στοιχεία κακοήθειας δεν παρατηρήθηκαν. Aντιδραστική υπερπλασία.

Η αρνητική κυτταρολογική διάγνωση είναι περισσότερο αξιόπιστη όταν συνοδεύεται από συγκεκριμένη διάγνωση, όπως για παράγειγμα «αντιδραστική λεμφαδενίτιδα». Τα αρνητικά για κακοήθεια κυτταρολογικά ευρήματα δεν αποκλείουν εντελώς την ύπαρξη κακοήθειας (π.χ. μικρομετάσταση). Για το λόγο αυτό πρέπει πάντα να συστήνεται συνεκτίμηση με τα κλινικοεργαστηριακά δεδομένα προκειμένου να επιβεβαιωθεί ότι το εξετασθέν υλικό ήταν αντιπροσωπευτικό της βλάβης. Σε περίπτωση που υπάρχει σχετική ένδειξη, καλό είναι να επαναλαμβάνεται η παρακέντηση. 
 

Θετικό για κακοήθεια. Λέμφωμα ή Mεταστατικό κακόηθες νεόπλασμα

Η διαγνωστική κατηγορία των θετικών για κακοήθεια ευρημάτων διακρίνεται στην περίπτωση πρωτοπαθούς λεμφοϋπερπλαστικής νόσου και δευτεροπαθούς μεταστατικής διήθησης. Η χρήση της FNA  για τη διάγνωση πρωτοπαθών νεοπλασμάτων των λεμφαδένων, έχει αποδειχθεί μια ιδιαίτερα αποτελεσματική διαγνωστική μέθοδος, στα χέρια έμπειρων και εξειδικευμένων ιατρών.  Ειδικότερα ο κυτταρολόγος πρέπει να είναι εξοικιωμένος με την πλέον σύγχρονη ταξινόμηση των λεμφωμάτων, τη χρήση ειδικών ανοσοκυτταροχημικών αντισωμάτων. Απαντήσεις της μορφής «λέμφωμα», «λέμφωμα εκ μικρών κυττάρων» και «λέμφωμα εκ μεγάλων κυττάρων» δεν θεωρούνται ιδιαίτερα κατατοπιστικές από τον ογκολόγο-αιματολόγο ο οποίος καλείται να σχεδιάσει την ενδεικνυόμενη θεραπεία, και για το λόγο αυτό πρέπει να αποφεύγονται. Η διάγνωση και επακριβής  τυποποίηση λεμφωμάτων είναι εφικτή σε κυτταρολογικό υλικό με τη χρήση ειδικών διαγνωστικών τεχνικών ανοσοκυτταροχημείας, PCR και ανοσοφαινοτυπικής μελέτης με τη χρήση κυτταρομετρίας ροής. Και σε αυτή την περίπτωση απαιτείται οπωσδήποτε ιστολογική επιβεβαίωση σε δεύτερο χρόνο. Η διάγνωση μεταστατικής νόσου με τη χρήση αμιγώς κυτταρομορφολογικών κριτηρίων είναι πολλές φορές ευχερέστερη και δεν απαιτεί πάντα τη χρήση ειδικών διαγνωστικών τεχνικών. Ζωτικής σημασίας για την ορθή διαγνωστική προσέγγιση του υλικού αποτελούν οι επαρκείς κλινικές πληροφορίες και ο ολοκληρωμένος εργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος του ασθενούς.
 
 

ΛΕΜΦΑΔΕΝΟΠΑΘΕΙΑ

ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Αντιδραστική λεμφαδενίτιδα

Μεταστατικό νεόπλασμα

Λέμφωμα

Καλλιέργεια-
Ανοσολογικός έλεγχος

Παρακολούθηση

Χειρουργική εξαίρεση μόνο επί εμμονής

Χειρουργική εξαίρεση μόνο  επί κλινικής ένδειξης

Πρωτο-εμφανιζόμενο

Υποτροπή Σταδιοποίηση

Κυτταρομετρία ροής -  PCR - FISH

Χειρουργική εξαίρεσηιστολογικός έλεγχος

Ανίχνευση πρωτοπαθούς εστίας- ανοσοκυτταροχημικός έλεγχος

Χειρουργική εξαίρεση μόνο  επί κλινικής ένδειξης

ΑΚΡΙΒΕΙΑ – ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ

 
< >Η παρακέντηση λεμφαδένων με λεπτή βελόνη, διαθέτει ως εξεταστική μέθοδος υψηλή διαγνωστική ευαισθησία και ειδικότητα όσον αφορά τη διάκριση ανάμεσα σε μια καλοήθη και μια κακοήθη εξεργασία. Σχετικές έρευνες υπολογίζουν τη διαγνωστική ακρίβεια της παρακέντησης σε περιπτώσεις μεταστατικής νόσου, σε ποσοστό πάνω από 90%, με θετική προγνωστική αξία σχεδόν 100%.
Ομοίως, η κυτταρολογική διάγνωση του Hodgkin’s λεμφώματος έχει υψηλή ακρίβεια, με θετική προγνωστική αξία πάνω από 90%.
Η διαγνωστική ακρίβεια της παρακέντησης για μη Hodgkin’s λεμφώματα είναι επίσης υψηλή και παρουσιάζει ευαισθησία μεγαλύτερη από 80%.
Η FNA παρουσιάζει σημαντική ακρίβεια στη διάγνωση παιδιατρικών λεμφωμάτων.
Η αξιοπιστία της FNA αυξάνεται δραστικά με τη χρήση βοηθητικών διαγνωστικών μεθόδων, όπως της ανοσοκυτταροχημείας, της κυτταρομετρίας ροής, του υβριδισμού Southern Blot, της αλυσιδωτης αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) και του in situ υβριδισμού με χρήση ανοσοφθορισμού ( Fluorescence in-situ hybridization- FISH).

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΗΣ
ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΗ HODGKIN’S ΛΕΜΦΩΜΑΤΩΝ
ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ
ΠΟΣΟΣΤΟ
Ευαισθησία
87%
Ειδικότητα
100%
.
 

χρήσιμες πληροφορίες - κλινικο εργαστηριακη συσχετιση

 
< >Οι μέθοδοι ανοσοκυτταροχημείας και της κυτταρομετρίας ροής βοηθούν στη διάκριση ανάμεσα σε εξεργασίες λεμφικής και μη λεμφικής προέλευσης, στην επιβεβαίωση της μονοκλωνικότητας ενός λεμφικού πληθυσμού και την ταξινόμηση ενός λεμφώματος σε κλινικά σημαντική διαγνωστική κατηγορία.
Η κυτταρομετρία ροής μπορεί να δώσει αποτελέσματα μέσα σε μόλις 2 ώρες, να προσδιορίσει τα ποσοτικά συστατικά του δείγματος (αριθμός και πυκνότητα κυττάρων), να ανιχνεύσει μονοκλωνικούς πληθυσμούς και να επιχειρήσει πολλαπλές χρώσεις ανά κύτταρο.
Η ανοσοκυτταροχημεία πάλι πλεονεκτεί στο ότι διατηρεί τη μορφολογία των κυττάρων, απαιτεί μικρότερο αριθμό κυττάρων και μπορεί να ανιχνεύσει εύκολα τα διαγνωστικά για τη νόσο του Hodgkin’s κύτταρα.
Ειδικές μοριακές τεχνικές έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση λεμφικών εξεργασιών. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν η μέθοδος υβριδισμού Southern Blot, η αλυσιδωτη αντίδραση πολυμεράσης (PCR) και ο in situ υβριδισμός με χρήση ανοσοφθορισμού ( Fluorescence in-situ hybridization- FISH).
Η τεχνική Southern Blot, απαιτεί χρονικό διάστημα 7-10 ημερών, ωστόσο είναι χρήσιμη στη διάγνωση άτυπων λεμφουπερπλαστικών εξεργασιών, Τ λεμφωμάτων και λεμφοειδών νεοπλασμάτων με αμφίσημα ανοσοκυτταροχημικά ευρήματα καθώς επίσης και στη διάκριση λεμφοειδών από μη λεμφοειδή νεοπλάσματα.
Η PCR διαθέτει εξαιρετική διαγνωστική ευαισθησία, παρουσιάζει ωστόσο υψηλό ποσοστό ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων.
Η τεχνική FISH μπορεί να εφαρμοστεί απευθείας σε κλασσικά κυτταρολογικά επιχρίσματα, για την ανίχνευση τυχόν γενετικών ανωμαλιών.
Η αντιδραστική λεμφαδενίτιδα που μπορεί να οφείλεται σε μια πληθώρα αιτίων. Κυτταρολογικά ειναι δυνατόν να διαφοροδιάγνωστεί από ενα λέμφωμα (Hodgkin’s ή μη Hodgkin΄s), μια μερική διήθηση του λεμφαδένα από κάποιο νεόπλασμα και μια μη ειδική καλοήθη λεμφαδενοπάθεια (νόσος του Castleman, τοξοπλάσμωση, λεμφαδενοπάθεια από HIV λοίμωξη και δερματοπαθητική λεμφαδενοπάθεια).
Οπωσδήποτε η διάγνωση της νόσου του Castleman  μπορεί να τεθεί σε κυτταρολογικό επίπεδο μόνο εξ αποκλεισμού, δεδομένου ότι τα κυτταρολογικά της ευρήματα είναι μεν χαρακτηριστικά αλλά όχι ειδικά για τη συγκεκριμένη νόσο. 
Η τοξοπλάσμωση προσβάλει συνήθως τους τραχηλικούς λεμφαδένες και είναι αυτοπεριοριζόμενη, ωστόσο μπορεί να μιμείται κλινικά ένα λέμφωμα. Η κυτταρολογική διάγνωση μπορεί να επιβεβαιωθεί με ορολογικές αναλύσεις.
Η διερεύνηση μιας λεμφαδενοπάθειας σε άτομα προσβεβλημένα από τον ιό HIV μπορεί να επιτευχθεί με πολύ μεγάλη επιτυχία με τη βοήθεια της FNA, ωστόσο η διάγνωση λεμφαδενοπάθειας συσχετιζόμενης με HIV λοίμωξη (HIV Associated Lymphadenopathy) τίθεται σε κυτταρολογικό επίπεδο μόνο εξ αποκλεισμού. 
Στην σαρκοείδωση προσβάλλονται συχνότερα οι λεμφαδένες της κεφαλής και του τραχήλου.Κυτταρολογικάανευρίσκονται κοκκιώματα. Σαρκοειδικού τύπου κοκκιώματα ανευρίσκονται και σε διάφορες φλεγμονές, αντίδραση τύπου ξένου σώματος, ατρακτοκυτταρικά νεοπλάσματα (π.χ. λέμφωμα Hodgkin’s και σεμίνωμα) καθώς επίσης και σε περίπτωση ανάπτυξης  κάποιου κακοήθους νεοπλάσματος.
Η λεμφαδενίτιδα που οφείλεται σε βακτήρια ή μύκητες αποδίδει συνήθως κατά την παρακέντηση πυώδες υλικό, ένα μέρος του οποίου πρέπει να υποβάλλεται σε μικροβιολογικές εξετάσεις. Πολλές φορές η κυτταρολογική διάγνωση τίθεται με τη βοήθεια ειδικών κυτταροχημικών χρώσεων.
Η ιστιοκυττάρωση των κόλπων με μαζική λεμφαδενοπάθεια (νόσος Rosai- Dorfman) απαντά συνήθως σε μικρά παιδιά και σε εφήβους, με τη μορφή αμφοτερόπλευρης, ανώδυνης τραχηλικής λεμφαδενοπάθειας, συνοδευόμενης από πυρετό, αρθραλγίες, νυχτερινή εφίδρωση και απώλεια βάρους. Η κλινική εικόνα μιμείται εκείνη του λεμφώματος, ωστόσο η κυτταρολογική διαφορική διάγνωση περιλαμβάνει μια αντιδραστική λεμφαδενίτιδα και την ιστιοκυττάρωση από κύτταρα Langerhans. Η τελευταία απαντά συχνότερα σε παιδιά και συνήθως παρουσιάζει και εξωλεμφαδενική εντόπιση. 
Νεκρωτικά στοιχεία σε τραχηλικούς λεμφαδένες μπορεί να παρατηρηθούν σε περιπτώσεις ιστιοκυτταρικής νεκρωτικής λεμφαδενίτιδας (νόσος Kikuchi), λεμφαδενικό έμφρακτο, στη διαπυητική ή κοκκιωματώδη λεμφαδενίτιδα, το λέμφωμα από μεγάλα κύτταρα και το μεταστατικό καρκίνωμα.
Η λοιμώδης μονοπυρήνωση οφείλεται σε λοίμωξη από τον ιό Epstein Barr και μπορεί να παρατηρηθεί σε υλικό παρακέντησης.
Το λέμφωμα Hodgkin’s αποτελεί το 30% του συνόλου των παρατηρούμενων λεμφωμάτων. Κυτταρολογικά αναγνωρίζονται τα διαγνωστικά για τη νόσο του Hodgkin’s κύτταρα
Τα μη Hodgkin’s λεμφώματα διακρίνονται σε Β και σε Τ κυτταρικής αρχής. Επίσης διακρίνονται σε λεμφώματα από μικρά και από μεγάλα κύτταρα.
Τα λεμφώματα από μικρά κύτταρα είναι το λεμφοκυτταρικό λέμφωμα,το λέμφωμα από κύτταρα μανδύα, το οζώδες λέμφωμα και λέμφωμα της οριακής ζώνης (Marginal zone lymphoma). Η κυτταρολογική διαφορική διάγνωση για τα μη Hodgkin’s λεμφώματα από μικρά κύτταρα περιλαμβάνει  την αντιδραστική λεμφαδενίτιδα, τον λεμφοεπικρατητικό τύπο του  λεμφώματος Hodgkin’s και το μικροκυτταρικό καρκίνωμα.
Τα μη Hodgkin’s  λεμφώματα από μεγάλα κύτταρα, σε αντίθεση με τα αντίστοιχα από μικρά κύτταρα, τα οποία απαντούν συνήθως σε ενήλικες, μπορεί να συναντηθούν σε όλους τους ηλικιακούς πληθυσμούς. Αποτελούν το 35% των λεμφωμάτων των ενηλίκων. 40% των ασθενών παρουσιάζουν εξωλεμφαδενική εντόπιση του νεοπλάσματος, η οποία είναι δυνατό να διαγνωσθεί κυτταρολογικά με τη βοήθεια της παρακέντησης.στη κατηγορία αυτή ανήκουν το κεντροβλαστικό, το ανοσοβλαστικό και το αναπλαστικό λέμφωμα.
Το λεμφοβλαστικό λέμφωμα από πρόδρομα Β- και Τ- κύτταρα αποτελεί το 33-50% του συνόλου των παιδικών μη Hodgkin’s λεμφωμάτων και απαντά συχνότερα σε άρρενα άτομα. Σχεδόν πάντα χαρακτηρίζονται από λεμφαδενοπάθεια πάνω από το διάφραγμα  και σχηματισμό μάζας στο πρόσθιο μεσοθωράκιο, με αποτέλεσμα την πρόκληση συμπτωμάτων άσθματος και συνδρόμου άνω κοίλης φλέβας.  Δεδομένου ότι η κλινική εικόνα των ασθενών αυτών είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένη, η FNA αποτελεί τη διαγνωστική μέθοδο εκλογής λόγω του μη επεμβατικού της χαρακτήρα.
Η μετάσταση από πλακώδες καρκίνωμα μπορεί να θέσει πρόβλημα διαφορικής διάγνωσηςαπό βραγχιακή κύστη ή έγκλειστη επιδερμοειδή κύστη.
Το ρινοφαρυγγικό καρκίνωμα θέτει πρόβλημα διαφορικής διάγνωσης από λέμφωμα.
Το μελάνωμα χορηγεί πολύ συχνά μεταστάσεις σε λεμφαδένες, οι οποίες μπορούν να εντοπιστούν με τη βοήθεια της παρακέντησης.
Λιγότερο από το 3% των ασθενών που πάσχουν από σάρκωμα αναπτύσσουν λεμφαδενικές μεταστάσεις. Τα κυριότερα σαρκώματα που παρατηρούνται είναι το συνοβιακό, το επιθηλιοειδές, το αγγειοσάρκωμα, το ραβδομυοσάρκωμα και το σάρκωμα Kaposi, το οποίο απαντά συχνότερα σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς.

ΕΝΤΟΠΙΣΗ ΛΕΜΦΑΔΕΝΟΠΑΘΕΙΑΣ
ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΑΙΤΙΕΣ
Υπινιακοί λεμφαδένες
Βακτηριακή ή ιογενής επιχώρια λοίμωξη
 
Προωτιαίοι λεμφαδένες
Λοιμώξεις της κεφαλής
Μυκοβακτηριακές λοιμώξεις
Λέμφωμα
Νεοπλάσματα του δέρματος
Πλακώδη καρκινώματα της κεφαλής και του τραχήλου
Υπογνάθιοι λεμφαδένες
Λοιμώδης μονοπυρήνωση
Ιογενής ή βακτηριακή λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος
Μυκοβακτηριακή λοίμωξη
Τοξοπλάσμωση
Λοίμωξη από κυτταρομεγαλοϊό
Ερυθρά
Λέμφωμα
Φυματίωση
Λευχαιμία
Πλακώδη καρκινώματα της κεφαλής και του τραχήλου
Πρόσθιοι τραχηλικοί  λεμφαδένες
Λοιμώδης μονοπυρήνωση
Ιογενής ή βακτηριακή λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος
Μυκοβακτηριακή λοίμωξη
Τοξοπλάσμωση
Λοίμωξη από κυτταρομεγαλοϊό
Ερυθρά
Λέμφωμα
Φυματίωση
Λευχαιμία
Πλακώδη καρκινώματα της κεφαλής και του τραχήλου
Οπίσθιοι  τραχηλικοί  λεμφαδένες
Μυκοβακτηριακή λοίμωξη
Φυματίωση
Μεταστατική διήθηση από νεοπλάσματα της κοιλιάς ή του θώρακα, του θυρεοειδούς ή του λάρυγγα
Υπερκλείδιοι λεμφαδένες
Βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη στο θώρακα ή τον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο
Λέμφωμα
Μεταστατική διήθηση από καρκίνωμα πνεύμονα, μαστού ή του γαστρεντερικού ή του ουροποιητικού συστήματος
Υποκλείδιοι λεμφαδένες
Λέμφωμα
Μασχαλιαίοι  λεμφαδένες
Βακτηριακή λοίμωξη στο χέρι
Νόσος εξ ονύχων γαλής
Τουλαραιμία
Λέμφωμα
Μεταστατική διήθηση από καρκίνωμα μαστού ή μελάνωμα
Επιτροχίλιοι  λεμφαδένες
Βακτηριακή λοίμωξη στο χέρι
Λέμφωμα
Σαρκοείδωση
 
Βουβωνικοί  λεμφαδένες
Βακτηριακή λοίμωξη στο πόδι
Αφροδίσια νοσήματα
Λέμφωμα
Μεταστατική διήθηση από καρκίνωμα του πρωκτού ή της πυέλου
Πυλαίοι  λεμφαδένες
Σαρκοείδωση
Φυματίωση
Συστηματικές μυκητιασικές φλεγμονές
Λέμφωμα
Μεταστατική διήθηση από καρκίνωμα του πνεύμονα
 Λεμφαδένες μεσοθωρακίου
Σαρκοείδωση
Φυματίωση
Συστηματικές μυκητιασικές φλεγμονές
Λέμφωμα
Μεταστατική διήθηση από καρκίνωμα του πνεύμονα ή του μαστού ή από όγκο σπερματικών κυττάρων
Ενδοκοιλιακοί  λεμφαδένες
Φυματίωση
Λέμφωμα