Η θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα συχνά συνδυάζει στοχοθετημένες θεραπείες με γενετικές τροποποιήσεις που προκαλούν την ασθένεια. Αυτό καθιστά την ανίχνευση αυτών των γενετικών αλλαγών ένα ουσιαστικό βήμα στη διάγνωση. Το 2013, μια ομάδα εμπειρογνωμόνων αποτελούμενη από μέλη του Κολλεγίου Αμερικανών Παθολόγων, της Διεθνούς Ένωσης για τη Μελέτη του Καρκίνου του Πνεύμονα και του Συνδέσμου για τη Μοριακή Παθολογία, δημοσίευσε κατευθυντήριες γραμμές που περιγράφουν τις γενετικές δοκιμασίες που πρέπει να διεξαχθούν για την αξιολόγηση του καρκίνου του πνεύμονα του ασθενούς. Τώρα μια παρόμοια ομάδα εμπειρογνωμόνων ενημερώνει αυτές τις οδηγίες.
"Έχουν υπάρξει σημαντικές αλλαγές από το 2013. Ανακαλύπτουμε νέες γενετικές μεταβολές που προκαλούν καρκίνο του πνεύμονα, νέα φάρμακα για να στοχεύσουμε αυτές τις αλλοιώσεις και βελτιώνουμε τη χρήση δοκιμών για να βρούμε αυτές τις αλλοιώσεις σε μεμονωμένους ασθενείς", λέει η Dara Aisner, MD, PhD , ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Καρκινολογικό Κέντρο, μοριακός παθολόγος στο Τμήμα Ιατρικής της Παθολογικής Σχολής του CU και ένας από τους ειδικούς του πάνελ.
Μία σημαντική αλλαγή είναι η σύσταση για δοκιμή αλλαγών στο γονίδιο ROS1 σε όλες τις περιπτώσεις αδενοκαρκινώματος του πνεύμονα, οι οποίες αποτελούν περίπου το ήμισυ όλων των περιπτώσεων μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα. Η σύσταση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε ένα αυξανόμενο σύνολο στοιχείων που αποδεικνύουν το κλινικό όφελος από τη θεραπεία ασθενών των οποίων οι όγκοι εμπεριέχουν αυτή την αλλοίωση με στοχοθετημένη θεραπεία.
"Στην κλινική πρακτική, πολλά κέντρα με προοπτική έχουν ήδη δοκιμάσει και θεραπεύσει τον ROS1 στον καρκίνο του πνεύμονα, αλλά το θέτουν σε επίσημες κατευθυντήριες γραμμές συμβάλλει στην ενθάρρυνση όλων των επαγγελματιών να το συμπεριλάβουν στους στόχους τους για έλεγχο", λέει ο Aisner.
Μια άλλη επικαιροποίηση των κατευθυντήριων γραμμών του 2013 είναι η χρήση DNA απαλλαγμένου από κύτταρα, που ονομάζεται επίσης ϋΝΑ κυκλοφορούντος όγκου, προκειμένου να δοκιμαστούν οι γενετικές αλλοιώσεις όταν δεν υπάρχει διαθέσιμος κατάλληλος ιστός για δοκιμές.
"Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το κυκλοφορούν DNA του όγκου για να προσπαθήσουν να κάνουν μερικά είδη αποφάσεων - αυτή είναι μία από τις πρώτες επίσημες κατευθυντήριες γραμμές για την υιοθέτηση αυτής της χρήσης", λέει ο Aisner.
Από την πλευρά του συνθέτη, ο Aisner επισημαίνει ότι η δοκιμή μέσω κυκλοφορούντος όγκου DNA επιστρέφει πολύ λίγα ψευδώς θετικά - όταν μια δοκιμή ανακαλύψει το DNA με μια γενετική αλλαγή που προκαλεί καρκίνο, είναι ισχυρές ενδείξεις ότι αυτή η αλλοίωση είναι στην πραγματικότητα παρούσα στον ασθενή Καρκίνος. Ωστόσο, οι δοκιμές που χρησιμοποιούν το κυκλοφορούν DNA του όγκου έχουν επίσης υψηλό ποσοστό ψευδώς αρνητικών, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμη και αν μια δοκιμή αυτού του τύπου αποτύχει να ανακαλύψει αλλοιωμένο DNA, μπορεί να εξακολουθεί να υπάρχει στον καρκίνο του ασθενούς.
"Για το λόγο αυτό, όταν δεν υπάρχει αρκετός ιστός για άλλα είδη δοκιμών, προτείνουμε δοκιμές που χρησιμοποιούν κυκλοφορούντα DNA όγκου για να« κυβερνούνται στις μεταλλάξεις που μπορούν να στοχεύσουν », αλλά όχι να« αποκλείσουν »τις μεταλλάξεις που μπορούν να στοχεύσουν», λέει ο Aisner.
"Πολλοί ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα έχουν τη διάγνωσή τους από λεπτό αναρροφητή βελόνα - οι γιατροί εκχυλίζουν τα κύτταρα μέσω μιας μακράς βελόνας. Αυτό επιτρέπει στους παθολόγους να διαγνώσουν την ύπαρξη καρκίνου, αλλά το δείγμα τείνει να είναι πολύ μικρό και υπήρξε κάποια συζήτηση για το πόσο χρήσιμο μικρή ποσότητα υλικού μπορεί να είναι για μοριακές δοκιμές ", λέει ο Aisner.
Μια προσέγγιση με αυτό το είδος υλικού είναι να χρησιμοποιηθεί αυτό που ονομάζεται κυτταροβιολογικό μπλοκ κυτταρολογίας, στο οποίο τα εξαγόμενα κύτταρα αντιμετωπίζονται παρόμοια με βιοψία. Μια άλλη προσέγγιση είναι να τοποθετήσετε τα εξαγόμενα κύτταρα απευθείας σε μια διαφάνεια, σε αυτό που ονομάζεται προετοιμασία παρακέντησης. Οι προηγούμενες κατευθυντήριες οδηγίες συνέστησαν συγκεκριμένα τη χρήση κυτταρολογικών κυττάρων μόνο για δοκιμές, αλλά οι νέες κατευθυντήριες γραμμές υιοθετούν επίσης το παρασκεύασμα κηλίδας.
"Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός, καθώς σημαίνει ότι για μερικούς ασθενείς, η δοκιμή θα είναι δυνατή όταν δεν ήταν πριν," λέει ο Aisner. Στην πραγματικότητα, το εργαστήριο Aisner έχει συμβάλει στην εμφάνιση του οφέλους από τη χρήση κυτταρολογικών παρασιτικών παρασκευασμάτων για μοριακές εξετάσεις στον καρκίνο του πνεύμονα.
Η Aisner επισημαίνει επίσης μια σημαντική, σκόπιμη παράλειψη από αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές. Όπως πολλοί ενημερωμένοι κλινικοί γιατροί εξέταζαν και στοχεύουν τροποποιήσεις ROS1 ακόμη και πριν από τις παρούσες κατευθυντήριες οδηγίες, οι κλινικοί γιατροί αρχίζουν να δοκιμάζουν και να στοχεύουν μεταβολές του γονιδίου BRAF στον καρκίνο του πνεύμονα.
"Η FDA ενέκρινε μια συνδυασμένη θεραπεία εναντίον των αλλαγών του BRAF στον καρκίνο του πνεύμονα και, κλινικά, πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να συμπεριλαμβάνουν τον BRAF στον κατάλογο των δοκιμών. Αυτή είναι μια περίπτωση τεχνολογίας που κινείται γρηγορότερα από την ικανότητά μας να ολοκληρώνουμε τις συστηματικές αναθεωρήσεις του", δήλωσε ο Aisner.
Επισημαίνει επίσης ότι ενώ ο συνδυασμός dabrafenib και trametenib απέκτησε έγκριση FDA κατά του καρκίνου του πνεύμονα με μετάλλαξη BRAF V600 στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο συνδυασμός δεν έχει ακόμη λάβει τέτοια έγκριση σε άλλες χώρες και αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές προορίζονται να καθοδηγήσουν τη φροντίδα όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά διεθνώς