Αν θέλετε να μειώσετε τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2 καταναλώστε τροφές ολικής άλεσης. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο The Journal of Nutrition.
Ερευνητές από το Chalmers University of Technology στη Σουηδία και από το Danish Cancer Society Research Center θέλησαν να δουν ποιος είναι ο ρόλος των δημητριακών ολικής άλεσης στην πρόληψη του διαβήτη τύπου 2. Εξέτασαν πληροφορίες για τη διατροφή περισσοτέρων από 55.000 ατόμων στη Δανία, ηλικίας 50-65 ετών με τους περισσότερους εξ αυτών να είναι ελαφρώς υπέρβαροι. Οι συμμετέχοντες είχαν συμπληρώσει διατροφικά ημερολόγια και μέσω αυτών οι υπολογίστηκε πόσα γραμμάρια δημητριακών ολικής άλεσης έτρωγε καθένας καθημερινά.
Περίπου 7.400 διαγνώστηκαν με διαβήτη κατά τη διάρκεια των 15 ετών παρακολούθησης.
Από τη ανάλυση των στοιχείων προέκυψε ότι για κάθε μερίδα φαγητού ολικής άλεσης, ο κίνδυνος για διαβήτη τύπου 2 μειωνόταν κατά 11% στους άνδρες και 7% στις γυναίκες. Αυτοί που έτρωγαν τουλάχιστον 50 γραμμάρια φαγητού ολικής αλέσεως ημερησίως ήταν αρκετά λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 σε διάστημα 15 ετών: 34% λιγότερο για τους άνδρες και 22 λιγότερο για τις γυναίκες.
Στις γυναίκες, μόνο το σιτάρι και η βρώμη φάνηκε να μειώνουν τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2 ενώ στους άνδρες όλα τα δημητριακά ολικής άλεσης σχετίστηκαν με χαμηλότερο κίνδυνο διαταραχής της γλυκόζης στο αίμα.
Οι ερευνητές είπαν πως αν συγκριθεί ο ρόλος των ολικών τροφών στον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2 με άλλες τροφές που έχουν διερευνηθεί, είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους μείωσης του κινδύνου. Η κατανάλωση καφέ και η αποφυγή του κόκκινου κρέατος είναι άλλοι παράγοντες που μπορούν επίσης να μειώσουν τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2.
 
Ο επικεφαλής της μελέτης Rikard Landberg είπε, αναφερόμενος στις δίαιτες χαμηλών υδατανθράκων: “Δεν υπήρξε ούτε μία μελέτη που να δείχνει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία από τις τροφές ολικής άλεσης”.
Πως ακριβώς τα προϊόντα ολικής άλεσης συντελούν στην πρόληψη του διαβήτη δεν είναι πλήρως κατανοητό, ωστόσο οι ερευνητές υποθέτουν ότι αυτό μπορεί να έχει να κάνει με την έκκριση της ινσουλίνης μετά από κάθε γεύμα.
Ο ρόλος της ινσουλίνης
Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε από Ιάπωνες ερευνητές βρήκε ότι οι υψηλές ή χαμηλές συγκεντρώσεις ινσουλίνης ενεργοποιούν διαφορετικές οδούς σηματοδότησης κυττάρων.
Οι επιστήμονες έχουν μεθόδους για να κατανοήσουν πως συμπεριφέρονται τα γονίδια, οι πρωτεΐνες και διάφορα άλλα μόρια μέσα σε ένα κύτταρο, αλλά όχι όλα αυτά ταυτόχρονα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τόκιο πρωτοπορούν σε μια νέα διαμοριακή προσέγγιση που συνδυάζει τα μεμονωμένα πεδία για να κατανοήσουν τις αλληλεπιδράσεις μέσα στα κύτταρα.
Η ινσουλίνη είναι ένα εξαιρετικά δυναμικό μόριο, μια ορμόνη που βοηθά στον έλεγχο του τρόπου με τον οποίο το σώμα χρησιμοποιεί τη ζάχαρη των τροφών. Η μη σωστή λειτουργία της ινσουλίνης οδηγεί στον διαβήτη τύπου 2. Οι υψηλές και χαμηλές συγκεντρώσεις της ορμόνης ενεργοποιούν διαφορετικά γονίδια και μεταβολικές διεργασίες. Τα κύτταρα ανταποκρίνονται όχι μόνο στην παρουσία ή στην απουσία ινσουλίνης, αλλά μπορούν να ερμηνεύσουν και να απαντήσουν διαφορετικά στις ποικίλες συγκεντρώσεις ινσουλίνης για τον έλεγχο ξεχωριστών βιολογικών διεργασιών.
“Τα αποτελέσματά μας μοιάζουν σχεδόν με έναν χάρτη του μετρό και κάθε μόριο που επηρεάζει άμεσα ή έμμεσα την ινσουλίνη είναι σαν ένας σταθμός, αλλά ένας χάρτης δεν είναι πολύ χρήσιμος εάν δεν γνωρίζετε τη διαδρομή”, είπε ο επικεφαλής της μελέτης, καθηγητής Shinya Kuroda ο οποίος ερευνά το πώς τα κύτταρα στέλνουν σήματα για τον έλεγχο των εσωτερικών διαδικασιών τους και πώς τα σήματα αλλάζουν στη διάρκεια της ημέρας.