Σύμφωνα με τους ειδικούς, μία στις πέντε γυναίκες και ένας στους 10 άνδρες πάσχουν από υποθυρεοειδισμό. Το 50% του συνόλου των ασθενών είναι δυστυχώς αδιάγνωστοι. Ενώ και πολλοί από τους ασθενείς που γνωρίζουν την πάθησή τους αντιμετωπίζονται ανεπαρκώς με τη συμβατική φαρμακευτική αγωγή.
Επιπλέον, σοβαρό πρόβλημα αποτελεί και ο υποκλινικός υποθυρεοειδισμός, ο οποίος σύμφωνα με τους ειδικούς πολλές φορές ξεφεύγει της προσοχής γιατρών και των ασθενών.
Η ομαλή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα είναι σημαντική, καθώς όπως λένε, ο θυρεοειδής επηρεάζει πολλές σωματικές λειτουργίες.
Ο κίνδυνος υποθυρεοειδισμού αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας. Για παράδειγμα, το 20% των ατόμων άνω των 75 ετών, που στην πλειονότητά τους είναι γυναίκες, δεν έχουν επαρκή επίπεδα θυρεοειδικής ορμόνης. Αυτό μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα σύγχυσης, που συνήθως μπερδεύονται με αυτά της γεροντικής άνοιας. Αυτή η κατάσταση είναι γνωστή με τον επιστημονικό όρο «υποκλινικός υποθυρεοειδισμός» και πολλές φορές μπερδεύει γιατρούς και ασθενείς. Επειδή δεν πρόκειται για μια εμφανής ασθένεια, αυτός ο τύπος χαμηλής λειτουργίας του θυρεοειδούς έχει συμπτώματα πολύ ελαφρά για να χαρακτηριστούν ως ασθένεια, σύμφωνα με τα συνήθη ιατρικά δεδομένα. Ωστόσο, ταυτόχρονα, είναι πολύ ενοχλητικά για να επιτρέψουν να νιώσει κάποιος πραγματικά καλά.
Επίσης, πολλοί ασθενείς με ανεπαρκή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα μπορούν εύκολα να διαγνωσθούν εσφαλμένα ότι πάσχουν από ινομυαλγία.
Ο υποκλινικός υποθυρεοειδισμός μπορεί να οφείλεται σε μια αυτοάνοση διαταραχή, γνωστή ως νόσο του Hashimoto, στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στον θυρεοειδή αδένα και μπορεί αρχικά να προκαλέσει υπερθυρεοειδισμό, αλλά τελικά θα οδηγήσει σε εξάντληση του θυρεοειδούς, λόγω βλάβης των ιστών στον αδένα και σε αδυναμία παραγωγής επαρκούς ποσότητας θυρεοειδούς ορμόνης.
Τέλος, ο κλινικός υποθυρεοειδισμός μπορεί να εμφανιστεί όταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, το σώμα έχει στείλει πάρα πολλούς ψευδείς αντιδράσεις «μάχης ή φυγής» (fight-or-flight response), λόγω στρες.
Η έγκαιρη και σωστή διάγνωση σε συνδυασμό με την κατάλληλη θεραπεία μπορεί, σύμφωνα με τους ειδικούς, να οδηγήσει σε θεαματική μεταβολή της ποιότητας ζωής των ασθενών, ενώ δυστυχώς μια αδιάγνωστη νόσος ταλαιπωρεί τον ασθενή με κόπωση, με γνωστική δυσλειτουργία, λοιμώξεις, μυϊκούς πόνους, αύξηση βάρους και πολλά ακόμα προβλήματα που του καταστρέφουν την ποιότητα ζωής του.