Η ηωσινοφιλική γαστρεντερίτιδα είναι φλεγμονώδης πάθηση του στομάχου και του εντέρου
 
Η ηωσινοφιλική γαστρεντερίτιδα, ICD-10 K52.8 είναι μια σπάνια, άγνωστης προς το παρόν αιτιολογίας, φλεγμονώδης πάθηση της πεπτικής οδού, ιδίως του στομάχου και του εντέρου, η οποία χαρακτηρίζεται από εκτεταμένη ηωσινοφιλική διήθηση του Βλεννογόνου.
Ο αριθμός των περιπτώσεων είναι μικρός, με περίπου 300 περιπτώσεις που αναφέρονται στη δημοσιευμένη βιβλιογραφία.
Η ηωσινοφιλική γαστρεντερίτιδα μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και σε όλες τις φυλές, με ελαφρώς μεγαλύτερη συχνότητα στους άνδρες.  Η συχνότητα της νόσου είναι ιδιαίτερα μεγάλη κατά την 6η δεκαετία των ασθενών.
Οι ασθενείς με ηωσινοφιλική γαστρεντερίτιδα, συχνά, πάσχουν και από κάποια άλλη αλλεργική πάθηση, όπως άσθμα ή αγγειοοίδημα και μπορεί να εμφανίζουν πολλές θετικές δερματικές δοκιμασίες. Επίσης, παρουσιάζουν κοιλιακό πόνο, ναυτία και εμέτους, απώλεια βάρους, καταβολή ενώ μπορεί να υπάρχει και διάρροια περιοδικά, η οποία μπορεί να είναι αιμορραγική.
Στη μυϊκή ηωσινοφιλική γαστρεντερίτιδα (13-70%) μπορεί να συμβεί απόφραξη ή εγκολεασμός.
Στην υπορογόνια ηωσινοφιλική γαστρεντερίτιδα (4,5% έως 9% στην Ιαπωνία και 13% στις ΗΠΑ) εμφανίζεται ασκίτης με περιφερική ηωσινοφιλία, και ευνοϊκή ανταπόκριση στα κορτικοστεροειδή.
Μπορεί να συνυπάρχει χολαγγειίτιδα, παγκρεατίτιδα, ηωσινοφιλική διήθηση του σπλήνα, οξεία σκωληκοειδίτιδα και δωδεκαδακτυλικό έλκος.
Για να γίνει η διάγνωση, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί βιοψία σε ιστό του στομάχου ή του εντέρου. Περιφερική ηωσινοφιλία στο αίμα και αυξημένα επίπεδα IgE είναι συνηθισμένα, αλλά μπορεί να μην υπάρχουν.
Η Spiral CT δείχνει ασκίτη και ομόκεντρη πάχυνση του παχέος εντέρου και πιθανώς ειλεό, αλλά τα ευρήματα αυτά μπορούν, επίσης, να είναι παρόντα σε άλλες συνθήκες, όπως η νόσος και το λέμφωμα του Crohn.
3 διαγνωστικά κριτήρια χρησιμοποιούνται ευρέως:
-η παρουσία των γαστρεντερικών συμπτωμάτων
-η ιστολογική διείσδυση της  ηωσινοφιλίας ή η παρουσία αυξημένου αριθμού ηωσινοφίλων στο ασκιτικό υγρό (υπορογόνιος)
-Καμία ένδειξη παρασιτικής ή εξωεντερικής νόσου
Η ηωσινοφιλία, το σήμα κατατεθέν της αλλεργικής απόκρισης, μπορεί να απουσιάζει σε έως 20% των ασθενών, αλλά η υπολευκωματιναιμία και άλλες ανωμαλίες υποδηλώνουν δυσαπορρόφηση.
Η ενδοσκοπική εμφάνιση στην ηωσινοφιλική γαστρεντερίτιδα είναι μη ειδική. Περιλαμβάνει ερυθηματώδη, εύθρυπτο, οζώδες και περιστασιακά ελκώδη βλεννογόνο. Μερικές φορές υπάρχει διάχυτη φλεγμονή με πλήρη απώλεια των λαχνών, συμμετοχή όλων των στιβάδων, υποβλεννογόνιο οίδημα και ίνωση.
Η οριστική διάγνωση γίνεται με την ιστολογική ένδειξη ηωσινοφιλικής διήθησης στις βιοψίες. Η Μικροσκοπική εξέταση αποκαλύπτει > 20 ηωσινόφιλα ανά οπτικό πεδίο. Η διείσδυση είναι συχνά ανομοιογενής.
Η Ραδιοισοτοπική σάρωση χρησιμοποιώντας τεχνήτιο (99mTc) μπορεί να είναι χρήσιμη για την εκτίμηση της έκτασης της νόσου και την ανταπόκριση στη θεραπεία, αλλά έχει μικρή αξία στη διάγνωση, γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφοροδιάγνωση από άλλα αίτια φλεγμονής. Όταν η ηωσινοφιλική γαστρεντερίτιδα παρατηρείται σε συνδυασμό με ηωσινοφιλική διήθηση άλλων οργάνων, η διάγνωσητου ιδιοπαθούς υπερηωσινοφιλικού συνδρόμου θα πρέπει να εξετάζεται.
Η θεραπεία της ηωσινοφιλικής γαστρεντερίτιδας περιλαμβάνει την απαγόρευση τροφών που πιθανολογείται ότι είναι υπεύθυνες, τη χορήγηση κορτικοστεροειδών και διαφόρων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων, την ολική παρεντερική θρέψη και τη χειρουργική επέμβαση σε αποτυχία της συντηρητικής αγωγής.
Τα κορτικοστεροειδή είναι ο στυλοβάτης της θεραπείας με ένα ποσοστό ανταπόκρισης 90% σε ορισμένες μελέτες. Η κατάλληλη διάρκεια της θεραπείας με στεροειδή είναι άγνωστη και συχνά η υποτροπή απαιτεί μακροχρόνια θεραπεία. Διάφοροι παράγοντες, όπως το χρωμογλυκικό νάτριο (ένας σταθεροποιητής των σιτευτικών κυτταρικών μεμβρανών), η κετοτιφαίνη (ένα αντιισταμινικό) και το montelukast (ένας εκλεκτικός, ανταγωνιστής υποδοχέων λευκοτριενίου) έχουν προταθεί, στα πλαίσια της αλλεργικής υπόθεσης, με ανάμεικτα αποτελέσματα.