Άριστοι γνώστες της Γυναικολογίας ήταν οι αρχαίοι Έλληνες γιατροί. Έκαναν διάγνωση ακόμη και γυναικολογικών καρκίνων, ενώ χρησιμοποιούσαν δεκάδες βότανα για κάθε νόσημα. 
Ο Ιπποκράτης περιγράφει μια σειρά νόσων -όπως ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας- με τρόπο, ο οποίος μοιάζει πολύ με τη σημερινή νοσολογία.
Στο «Περί Γυναικείων, το πρώτον» αναφέρει χαρακτηριστικά ότι μία χρόνια εξέλκωση του τραχήλου της μήτρας μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο.
Παρατηρεί, δε, ότι η χρόνια παρέκκλιση της μήτρας προκαλεί επίσχεση των έμμηνων, διόγκωση των μαστών και μικρούς όγκους. Ο Γαληνός εφάρμοσε τις αρχές του Ιπποκράτη, προχωρώντας και σε αφαίρεση του όγκου.
Οι γνώσεις σε σχέση με τη διάγνωση, συμπληρώνονται από μια σειρά θεραπευτικών παρεμβάσεων, με βότανα, τα οποία αποτελούσαν τα φάρμακα της αρχαιότητας. Μεγάλος είναι ο αριθμός των θεραπευτικών φυτών που χρησιμοποιήθηκαν διαχρονικά από θεραπευτές άλλων πολιτισμών:
Για παράδειγμα , ο άκορος αφορά γυναίκες που είχαν αιμορραγία από αποβολή, ενώ το βάλσαμο και το θυμάρι όσες έχουν αμηνόρροια. Για τη διακοπή της παραγωγής γάλακτος χορηγούνται ο κισσός, η μέντα, η φασκομηλιά και το φλισκούνι, ενώ το αντίθετο αποτέλεσμα έχουν το αγιάγκαθο, η αγκινάρα, ο άνηθος, ο βασιλικός, η βατομουριά, η βρυωνία, η γκαλέγκα, το γλυκάνισο, το κάρβι, το καρότο, το κύμινο, ο μαϊντανός, ο μάραθος, η μηδική, η τριγωνέλλα και η τσουκνίδα. 
Για τις πλύσεις, δράση έχουν η αμαρέλιδα, η γλυκόριζα, ο ήλιος, το θυμάρι, η καρυδιά, η μπέλλα και η μολόχα και στις φλεγμονές των ωοθηκών ο απήγανος, η βελανιδιά, το βιβούρνο, η γλυκόριζα, ο ήλιος, το θυμάρι και η καρυδιά. 
Από τους πόνους της περιόδου ανακουφίζουν τα βότανα αγγελική,  αψιθιά, βαλεριάνα, βάλσαμο, βερβερίδα, βιβούρνο, γλυκάνισο, δενδρολίβανο, δίκταμος, ερυθραία, θυμάρι, ίνουλα, καλέντουλα, κανέλα, κάππαρη, καρότο, καψέλλα, κισσός, κρεμμύδι, κρόκος, κύμινο, μαϊντανός, μάραθο, μελισσόχορτο, μέντα, μηκύανθος, ρίγανη και τσουκνίδα.
Η δάφνη είχε δράση σε καταστάσεις υστερίας και θεωρείτο ότι διευκολύνει τον τοκετό. Στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ιερό φυτό αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα.
Ο δυόσμος χορηγούνταν από την αρχαιότητα ως καθαρτικό της μήτρας, ενώ μειώνει το πρήξιμο του στήθους από τον θηλασμό. Ως αιθέριο έλαιο, ανακουφίζει από τους πόνους της περιόδου.
Τα φύλλα του κισσού στο ζεστό νερό μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της κυτταρίτιδας, ενώ παρόμοιο αποτέλεσμα μπορεί να υπάρξει με κρέμα, η οποία παρασκευάζεται από αμυγδαλέλαιο, κερί μέλισσας, βόρακα και βάμμα κισσού. Χρήσιμος είναι και ο χυμός λεμονιού, ο οποίος εξωτερικά λευκαίνει, μαλακώνει και καθαρίζει το δέρμα.