Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι μια επιθετική μορφή καρκίνου, η οποία ξεκινά όταν τα κύτταρα του παγκρέατος αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα. Χαρακτηρίζεται από υψηλή θνητότητα, κυρίως επειδή τα συμπτώματα στα αρχικά στάδια είναι συχνά ασαφή ή απουσιάζουν, με αποτέλεσμα η διάγνωση να γίνεται συνήθως καθυστερημένα. 

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα του καρκίνου του παγκρέατος είναι συχνά μη ειδικά, ειδικά στα πρώιμα στάδια. Μπορεί να περιλαμβάνουν: 

• Ίκτερο: Κίτρινη απόχρωση του δέρματος και των ματιών.
• Ανοιχτόχρωμα κόπρανα και σκουρόχρωμα ούρα.
• Πόνο στην άνω ή μέση κοιλιακή χώρα και την πλάτη.
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους και όρεξης.
• Αίσθημα βαριάς κόπωσης.
• Ναυτία και έμετο. 

Αίτια και Παράγοντες Κινδύνου

Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• Ηλικία: Προσβάλλει κατά κανόνα άτομα στην 7η με 8η δεκαετία της ζωής τους.
• Κάπνισμα.
• Χρόνια παγκρεατίτιδα (φλεγμονή του παγκρέατος).
• Διαβήτης.
• Κληρονομικοί/Γενετικοί παράγοντες. 

Διάγνωση

Λόγω της ανατομικής θέσης του παγκρέατος, η πρώιμη διάγνωση είναι δύσκολη. Η διαγνωστική διαδικασία περιλαμβάνει συνήθως: 

• Υπερηχογράφημα: Αποτελεί το πρώτο βήμα στον έλεγχο.
• Αξονική (CT) ή Μαγνητική (MRI) τομογραφία.
• Ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα (EUS).
• Βιοψία για την επιβεβαίωση του τύπου του καρκίνου. 

Θεραπεία

Οι θεραπευτικές επιλογές εξαρτώνται από το στάδιο της νόσου, τη θέση του όγκου και τη γενική κατάσταση της υγείας του ασθενούς. Οι κύριες μέθοδοι είναι: 

• Χειρουργική επέμβαση: Η ριζική χειρουργική αφαίρεση του όγκου είναι η μόνη δυνητικά ιαματική θεραπεία, αλλά είναι εφικτή μόνο σε περίπου 15% των ασθενών κατά τη διάγνωση.
• Χημειοθεραπεία: Χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες, είτε πριν είτε μετά τη χειρουργική επέμβαση, ή ως κύρια θεραπεία σε προχωρημένες περιπτώσεις.
• Ακτινοθεραπεία: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία.
• Στοχευμένες και ανοσοθεραπείες: Νεότερες θεραπείες που βασίζονται στο μοριακό προφίλ του όγκου. 

Πρόγνωση και Επιβίωση

Ο καρκίνος του παγκρέατος θεωρείται ένας από τους πιο επιθετικούς καρκίνους με σχετικά χαμηλά ποσοστά επιβίωσης. Ωστόσο, σε περιπτώσεις έγκαιρης διάγνωσης και επιτυχούς χειρουργικής αφαίρεσης, τα ποσοστά πενταετούς επιβίωσης μπορούν να φτάσουν και το 40-45%. Η έρευνα για την πρόληψη και την πρώιμη διάγνωση αποτελεί σημαντική προτεραιότητα για την επιστημονική κοινότητα.