Ο οδηγός αυτός για τους ασθενείς έχει συνταχθεί από τον οργανισμό Anticancer Fund (Aξιόπιστες Θερα- πείες του Καρκίνου), ως υπηρεσία προς τους ασθενείς, για να βοηθήσει αυτούς και τους συγγενείς τους να κατανοήσουν καλύτερα τη φύση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και να εκτιμήσουν τις καλύτερες διαθέσιμες επιλογές θεραπείας, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Εμείς συστήνουμε στους ασθενείς να συμβουλεύονται το γιατρό τους σχετικά με τις εξετάσεις ή τις θεραπείες που απαιτούνται για τον τύπο και το στάδιο της νόσου. Οι ιατρικές πληροφορίες που περιγράφονται σε αυτό το έντυπο βασί- ζονται στις κατευθυντήριες οδηγίες κλινικής πρακτικής της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (ESMO) για την διαχείριση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Αυτός ο οδηγός για τους ασθενείς έχει δημιουργηθεί σε συνεργασία με το ESMO και κοινοποιείται με την άδεια του ESMO. Έχει γραφτεί από για- τρό και έχει εξετασθεί από δύο ογκολόγους του ESMO, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής συγγραφέ- ως των κατευθυντηρίων γραμμών κλινικής πρακτικής για επαγγελματίες. Επίσης, έχει εξετασθεί από τους εκπροσώπους της ομάδας εργασίας του ESMO των ασθενών με καρκίνο.

Περιεχόμενα

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ                                                                                       
ΕΙΝΑΙ ΣΥΧΝΟΣ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ;                                                           
ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ;                                                           
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ;                    
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ;                                                                                      
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ;                                                       
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ;                                                                                           
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ;                                                    
ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΗ ΤΩΝ ΔΥΣΚΟΛΩΝ ΟΡΩΝ                                                                                       
 

ΕΙΝΑΙ ΣΥΧΝΟΣ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ;
Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι ο τρίτος πιο συχνός καρκίνος στις γυναίκες. Στην Ευρώπη, 10,6 ανά 100.000 γυναίκες είχαν διαγνωστεί με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας το 2008. Αυτό αντι- στοιχεί στο περίπου 4% του συνόλου των καρκίνων που διαγιγνώσκονται στις γυναίκες. Σχεδόν το 1% όλων των γυναικών θα αναπτύξουν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας κατά τη διάρκεια ζωής τους στην Ευρώπη. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι τώρα είναι διαθέσιμο ένα εμβόλιο για την προστασία από τις συχνότερες μορφές ιού του ανθρώπινου θηλώματος (HPV)*, που εμπλέκεται στον καρκίνο του τραχήλου, ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας πιθανότατα θα γίνει λιγότερο συχνός στο μέλλον.
Ο κίνδυνος για καρκίνο του τραχήλου της μήτρας είναι υψηλότερος στην Ανατολική Ευρώπη (κυρίως στη Σερβία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και τη Λιθουανία), λόγω της έλλειψης οργανωμένων προγραμμάτων πληθυσμιακού προσυμπτωματικού ελέγχου. Δυστυχώς, η κατάσταση είναι πιο ζοφερή σε αναπτυσσόμενες χώρες, όπου εμφανίζεται το 85% των νέων περιπτώσεων. Λόγω της συχνής μη προσβασιμότητας στον προσυμπτωματικό έλεγχο και τη θεραπεία, το ποσοστό θνησιμότητας είναι 10 φορές υψηλότερο στις ανα- πτυσσόμενες χώρες από ότι στις ανεπτυγμένες χώρες. Επιπλέον, επί του παρόντος, το κόστος της πρόλη- ψης εμβολιασμού είναι τέτοιο ώστε κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει διαθέσιμο για τις περισσότερες γυναίκες σε πολλά μέρη του κόσμου.

 

                                                      
ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ;
Έχει καταστεί σαφές ότι ουσιαστικά όλοι οι καρκίνοι του τραχήλου της μήτρας προκαλούνται από ορισμέ- νους τύπους του ανθρώπινου ιού των θηλωμάτων (HPV)*, μία ομάδα ιών παρόμοια με τον ιό που προκαλεί κονδυλώματα στο δέρμα ή στα γεννητικά όργανα. Η μόλυνση με τον ιό HPV προκαλείται από την άμεση επαφή και στην περίπτωση του τραχήλου συνήθως προκαλείται με τη σεξουαλική επαφή ή ακόμη και από την επαφή δερματική επαφή. Ο HPV είναι πολύ συχνός στο γενικό πληθυσμό. Σχεδόν όλες οι ενήλικες γυναίκες έχουν κάποια στιγμή προσβληθεί από HPV, αλλά στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η λοίμωξη HPV υποχωρεί σε χρονικό διάστημα από έξι μήνες έως δύο χρόνια, χωρίς να προκαλέσει συμπτώ- ματα της νόσου. Ωστόσο, σε σπάνιες περιπτώσεις, όπου η λοίμωξη HPV δεν υποχωρεί, και η μόλυνση είναι ανθεκτική, ο κίνδυνος ανάπτυξης προ-καρκινικών αλλοιώσεων του τραχήλου της μήτρας, που προηγούνται της ανάπτυξης του καρκίνου του τραχήλου, είναι υψηλότερος. Συνήθως, για την ανάπτυξη του καρκίνου, είναι απαραίτητη λοίμωξη από τους λεγόμενους υψηλού κινδύνου καρκινογόνους τύπους HPVόπως είναι κυρίως οι τύποι HPV 16 και 18, τα πιο κοινά είδη που βρέθηκαν στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας σε περιπτώσεις παγκοσμίως. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό καθώς η ανάπτυξη προκαρκινικών βλαβών και καρκίνου του τραχήπου της μήτρας απαιτεί πολλά χρόνια (δεκαετίες) Δηλαδή απαιτούνται και άλλοι παράγοντες για να προκύψει καρκίνος του τραχήλου. Οι εν λόγω παράγοντες σχετίζονται είτε με κίνδυνο να μολυνθεί κανείς με τον ιό HPV ή με κίνδυνο να αναπτύξει καρκίνο του τραχήλου της μήτρας όταν η λοίμωξη με HPV είναι εγκατεστημένη:
 

Παράγοντες κινδύνου για μόλυνση με τον ιό HPV*

Σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη με πολλαπλούς συντρόφους ή σεξουαλική επαφή με άνδρα που έχει πολλαπλούς συντρόφους
Έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας σε μικρή ηλικία
Μακροχρόνια χρήση ορμονικών αντισυλληπτικών
Πολλαπλές κυήσεις
Κακή υγιεινή
Άλλες σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις των γεννητικών οργάνων, π.χ. με χλαμύδια (Chlamydia trachomatis) και ιός του απλού έρπητα-2

Παράγοντας κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου του τραχήλου όταν η λοίμωξη με HPV* είναι παρούσα Ανοσοκαταστολή, όπως η ανοσοανεπάρκεια*, που προκαλείται από την μόλυνση με τον ιό της ανθρώ- πινης ανοσοανεπάρκειας (HIV*), ή θεραπείες με φάρμακα που επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστη- μα*, διότι το ανοσοποιητικό σύστημα κανονικά καθαρίζει τις λοιμώξεις HPV*, μειώνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου.

Άλλοι παράγοντες που αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα και γενικά την υγεία, όπως το κά- πνισμα, η κακή διατροφή (π.χ. η χαμηλή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών), ακανόνιστος ύπνος και έλλειψη άσκησης.

 
Σημειώστε ότι υπάρχουν παράγοντες κινδύνου που συνεργάζονται, που μπορεί να μην προκαλούν αυξη- μένο κίνδυνο από μόνοι τους, αλλά ακριβώς να συνδέονται με πραγματικούς παράγοντες κινδύνου. Για παράδειγμα, η ορμονική αντισύλληψη είναι πιο συχνή σε γυναίκες με πρώιμη έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας, ενώ η φτώχεια και η ζωή σε μια αναπτυσσόμενη χώρα είναι ένας σαφής παράγοντας κινδύνου λόγω της μη διενέργειας τακτικών γυναικολογικών εξετάσεων και προσυμπτωματικού ελέγχου, εξαιτίας της πιο δύσκολης πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας.
Η έγκαιρη ανίχνευση του καρκίνου του τραχήλου μπορεί εύκολα να γίνει με την εξέταση των επι- χρισμάτων από την επιφάνεια του τραχήλου της μήτρας, που λαμβάνονται κατά τη διάρκεια μιας γυ- ναικολογικής εξέτασης*. Όταν ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας ανιχνευθεί έγκαιρα, η θεραπεία του είναι απλή και αποτελεσματική. Ως εκ τούτου, ο κύριος παράγοντας κινδύνου απειλής της ζωής από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας είναι η έλλειψη τακτικών γυναικολογικών εξετάσεων * και τεστ Παπανικολάου*.

 
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ;
Θα πρέπει να υπάρχει υποψία για καρκίνο του τραχήλου της μήτρας στις παρακάτω περιπτώσεις:

Ανωμαλίες κατά τη γυναικολογική εξέταση*
Σοβαρές ανωμαλίες στα τραχηλικά επιχρίσματα
Αιμορραγία εκτός της περιόδου εμμήνου ρύσεως
Αιμορραγία μετά τη σεξουαλική επαφή

 
Η διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας βασίζεται στις παρακάτω εξετάσεις:
 
1.Κλινική εξέταση
Η κλινική εξέταση είναι η εξέταση και ψηλάφηση από τον γιατρό. Αυτό περιλαμβάνει γυναικολογική εξέτα- ση με αμφίχειρη εκ του ορθού ή/και του κόλπου εξέταση* για να εκτιμηθεί η θέση και μέγεθος του όγκου και κατά πόσο έχει επεκταθεί και σε άλλα όργανα στην πύελο (πυελική εξέταση*). Ο γιατρός επισκοπεί άμε- σα τον τράχηλο της μήτρας μετά από την εισαγωγή ενός κολποσκοπίου* στον κόλπο. Σε υγιείς γυναίκες χωρίς εμφανή νόσο, ο γιατρός παίρνει ένα επίχρισμα από την επιφάνεια του τραχήλου της μήτρας για να εξεταστεί στο μικροσκόπιο (κυτταρολογική εξέταση*). Εάν η εξέταση είναι δύσκολη, ή υπάρχει αβεβαιότη- τα σχετικά με την έκταση του όγκου, η εξέταση αυτή μπορεί να γίνει με αναισθησία.
 
2.Το τεστ επιχρίσματος (Τεστ Παπανικολάου)*
Οι προκαρκινικές αλλοιώσεις του τραχήλου της μήτρας μπορεί να υπάρχουν για πολλά χρόνια χωρίς να προκαλούν συμπτώματα. Η αργή ανάπτυξή τους παρέχει μια μεγάλη ευ- καιρία για έγκαιρη ανίχνευση και εύκολη θεραπεία. Ο τρά- χηλος επισκοπείται και είναι ορατός κατά την γυναικολογική εξέταση, έτσι ώστε ο γιατρός να μπορεί να λάβει εύκολα επιχρίσματα από την επιφάνειά του για κυτταρολογική εξέ- ταση*, το λεγόμενο τεστ επιχρίσματος Παπανικολάου ή τεστ Παπανικολάου*. των κυττάρων που αποβάλλονται από την επιφάνεια του τραχήλου της μήτρας.
Τα κύτταρα του επιχρίσματος εξετάζονται στο εργαστήριο, επιτρέποντας την έγκαιρη διάγνωση μίας προ- καρκινικής βλάβης, δηλαδή μίας ανωμαλίας των κυττάρων της επιφάνειας του τραχήλου της μήτρας, που ονομάζεται δυσπλασία*, η οποία με την πάροδο των ετών μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο. Επίσης, ο αρχό- μενος καρκίνος σε αυτό το σημείο μπορεί να εντοπισθεί εύκολα από επιχρίσματα πριν να γίνει επικίνδυνος (κακοήθης*).
 
Μετά την εργαστηριακή εξέταση, τα κύτταρα του επιχρίσματος μπορεί να είναι:

Φυσιολογικά
Να αποκαλύψουν ήπια δυσπλασία*, που συνήθως οφείλεται σε μόλυνση από τον ιό HPV*. Άλλοι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν την ήπια δυσπλασία* είναι ένας χα- μηλός βαθμός πλακώδους ενδο-επιθηλιακής βλάβης ((LSIL) και Ενδοεπιθηλιακή Νεοπλα-

 

 
 

1 Σε ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες όπου το τεστ Παπ * δεν είναι διαθέσιμα, άμεση οπτική επιθεώρηση με οξικό οξύ, μπορεί να προσφέρει μια εναλλακτική λογική προσέγγιση διαλογής.

Τραχήλου* βαθμού 1 (CIN 1). Η ήπια δυσπλασία* συνήθως υποχωρεί* αυτόματα αλλά μπο- ρεί να εξελιχθεί σε ένα πιο σοβαρό στάδιο δυσπλασίας*

Αποκαλύπτουν μέτρια ή σοβαρή δυσπλασία*. Άλλοι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν την μέτρια ή σοβαρή δυσπλασία* είναι η υψηλού βαθμού πλακώδης ενδο- επιθηλιακή βλάβη (HSIL) και Ενδοεπιθηλιακή Νεοπλασία Τραχήλου* βαθμού 2 ή 3

(CIN 2/3). Αυτές οι βλάβες μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, εάν δεν θεραπευθούν.

Αποκαλύπτουν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας

Η ύπαρξη λοίμωξης στον κόλπο μπορεί να εμποδίσει τη σωστή αξιολόγηση των κυττάρων σε ένα επίχρισμα. Τότε λαμβάνεται ένα νέο επίχρισμα μετά την κατάλληλη θεραπεία της λοίμωξης.
Εκτός από την κυτταρολογία, ιδίως σε περίπτωση απροσδιόριστης κυτταρολογικής διάγνωσης*, η παρου- σία και ο τύπος του HPV* μπορεί να επαληθευτεί στο εργαστήριο, το οποίο παρέχει πληροφορίες σχετικά με τον κίνδυνο ύπαρξης ανωμαλιών που σχετίζονται με τη μόλυνση από HPV. Τα αποτελέσματα του τεστ HPV δεν έχουν καμία επίδραση στον περαιτέρω σχεδιασμό της θεραπείας.
Θα πρέπει να λαμβάνονται τραχηλο-κολπικά επιχρίσματα κάθε 3 έως 5 χρόνια σε γυναίκες 25 έως 65 ετών και έτσι δεν δίνεται αρκετός πιθανός χρόνος στον καρκίνο να αναπτυχθεί σε επικίνδυνο μέγεθος. Τα προγράμματα προληπτικού ελέγχου διαβεβαιώνουν ότι αν ανιχνευθεί μία ανωμαλία, η γυναίκα καλείται να επιστρέψει για ένα τεστ επιχρίσματος και την ενδεχόμενη περαιτέρω διαγνωστική διερεύνηση.
Ένα ύποπτο επίχρισμα είναι μια ένδειξη ότι είναι αναγκαία μια βιοψία*, δηλαδή η εκτομή ενός δείγματος ιστού που περιέχει όλα τα στρώματα του τραχήλου και επιτρέπει, την απεικόνιση όχι μόνον των κυττάρων, όπως σε ένα επίχρισμα, αλλά και της δομής του ιστού.
 
3.Κολποσκόπηση*
 
Σε περίπτωση σοβαρών ανωμαλιών ή αμφιβολιών σχετικά με τα αποτελέσματα του τεστ Παπανικολάου*, η κολποσκόπηση* πρέπει να γίνεται κατά τη διάρκεια της κλινικής εξέτασης. Η κολποσκόπηση είναι μια διαδι- κασία κατά την οποία ο ασθενής ξαπλώνει στο εξεταστήριο, όπως κατά τη διάρκεια εξέτασης της πυέλου*. Εισάγεται στον κόλπο ένας διαστολέας για να βοηθήσει το γιατρό να έχει εικόνα του τραχήλου. Ο γιατρός θα χρησιμοποιήσει ένα κολποσκόπιο για να εξετάσει τον τράχηλο της μήτρας. Το κολποσκόπιο είναι ένα όργανο που έχει μεγεθυντικούς φακούς παρόμοιους με κιάλια. Επιτρέπει στο γιατρό να δει τον τράχηλο από έξω από το σώμα, σε μεγέθυνση και με σαφήνεια. Ο γιατρός εφαρμόζει ένα ελαφρύ διάλυμα οξικού οξέος (όπως το ξύδι) στον τράχηλο της μήτρας, έτσι ώστε οι οποιεσδήποτε παθολογικές περιοχές να είναι ορατές πιο εύκολα. Όταν παρατηρείται μια ανώμαλη περιοχή στον τράχηλο, γίνεται βιοψία*.
 
4.Ιστοπαθολογική εξέταση*
Αυτή γίνεται συνήθως μετά από ένα ύποπτο τεστ επιχρίσματος Πα- πανικολάου* και κατά τη διάρκεια της κολποσκόπησης*, προκειμέ- νου να επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα του επιχρίσματος Παπανι- κολάου. Είναι η εργαστηριακή εξέταση του καρκινικού ιστού, αφού έχει αφαιρεθεί ένα δείγμα από τον όγκο (βιοψία*). Αυτή η εργαστη- ριακή εξέταση γίνεται από έναν παθολογοανατόμο*, ο οποίος θα επιβεβαιώσει τη διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και θα δώσει περισσότερες πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά των προ-καρκινικών βλαβών (CIN 1 έως 3) και του καρκίνου. Η βιοψία* λαμβάνεται με το χέρι από τον γιατρό με μια ειδική συσκευή που εισάγεται μέσα στον κόλπο κατά τη διάρκεια της κολποσκόπησης*.

 

5.Εργαστηριακή εξέταση ρουτίνας αίματος και ούρων
Λαμβάνονται δείγματα αίματος και ούρων για εργαστηριακή ανάλυση, προκειμένου να επαληθευθεί η γε- νική υγεία και να διαγνωσθούν πιθανά αδιάγνωστα προβλήματα, όπως η αναιμία, η ηπατική ή η νεφρική δυσλειτουργία, η λοίμωξη του ουροποιητικού, κλπ.
 
6.Ιατρικές εξετάσεις απεικόνισης
Οι ιατρικές εξετάσεις απεικόνισης χρησιμοποιούνται για να επα- ληθεύσουν την επέκταση του όγκου και να αποκλείσουν ή να ανιχνεύσουν ενδεχόμενες μεταστάσεις*. Η αξονική τομογραφία (CT scan)* και η μαγνητική τομογραφία (MRI)* χρησιμοποιούνται για να απεικονίσουν κάθε εξάπλωση του όγκου στην πύελο* και τους λεμφαδένες* (που εντοπίζονται κατά μήκος των κεντρικών αγγείων στην πύελο και κατά μήκος της αορτής), που παροχετεύ- ουν τον όγκο και που μπορεί να είναι θέσεις των μεταστάσεων*. Η μαγνητική τομογραφία έχει αποδειχθεί ότι είναι ανώτερη από την αξονική τομογραφία*. Βασική συμπληρωματική εξέταση πε-
ριλαμβάνει ακτινογραφία θώρακος. Προκειμένου να εξετασθεί το ουροποιητικό σύστημα (συμπεριλαμβα- νομένων των ουρητήρων μεταξύ των νεφρών και της κύστης, οι οποίοι μπορεί να συμπιεσθούν από έναν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας που αναπτύσσεται ή από λεμφαδένες*) πραγματοποιείται ενδοφλέβια πυελογραφία*(μια απεικόνιση με ακτίνες Χ του ουροποιητικού συστήματος, μετά από ενδοφλέβια χορήγη- ση σκιαγραφιού*). Μία ενδφλέβια πυελογραφία μπορεί να γίνει μόνον μετά από έλεγχο της νεφρικής λει- τουργίας, μέσω εξετάσεων αίματος, διότι στην περίπτωση νεφρικής δυσλειτουργίας θα πρέπει να ληφθούν ειδικές προφυλάξεις (διαδικασίες και φάρμακα που θα συνταγογραφήσει ο γιατρός) με τη χορήγηση του ενδοφλέβιου σκιαγραφικού, προκειμένου να αποφευχθεί βλάβη των νεφρών.

 

 
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ;
Οι γιατροί θα πρέπει να εξετάσουν πολλές πτυχές που αφορούν τόσο τους ασθενείς όσο και τον καρκίνο, προκειμένου να αποφασίσουν για την καλύτερη θεραπεία.
 
Σχετικές πληροφορίες για τον ασθενή

Ηλικία και αναπαραγωγική κατάσταση, δηλαδή αν η ασθενής έχει εκπληρώ- σει την επιθυμία της να τεκνοποιήσει ή όχι. Στις περισσότερες περιπτώσεις

πρώιμου σταδίου καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, η μήτρα μπορεί να διατηρηθεί, (εφ’όσον η ασ- θενής μερικές φορές αποδεχθεί έναν μικρό κίνδυνο με αυτήν την προσέγγιση),επιτρέποντας έτσι την εγκυμοσύνη. Εάν η ασθενής δε θέλει να αποκτήσει παιδιά, η διατήρηση της γονιμότητας δεν απο- τελεί παράμετρο στην επιλογή της θεραπείας και μπορεί να επιλεχθεί η απλούστερη και πλέον αποτε- λεσματική θεραπεία.
 

Γενική υγεία και καταλληλότητα για χειρουργική επέμβαση: ηλικία και ενδεχόμενο ιστορικό άλλων πα- θήσεων, όπως ο διαβήτης*, οι ασθένειες της καρδιάς ή αναπνευστικά προβλήματα, που πρέπει να ληφθούν υπόψη, για την επιλογή της θεραπείας.

 
Σχετικές πληροφορίες για τον καρκίνο

Σταδιοποίηση

 
Το στάδιο χαρακτηρίζει τον βαθμό εξάπλωσης της νόσου στο σώμα. Οι γιατροί χρησιμοποιούν τη σταδιο- ποίηση για να αξιολογήσουν τους κινδύνους και την πρόγνωση* που σχετίζεται με την εξάπλωση του καρκί- νου και τα ειδικά χαρακτηριστικά του ασθενούς και του καρκίνου, προκειμένου να καθορίσουν ποια θα είναι η κατάλληλη θεραπεία. Όσο λιγότερο προχωρημένο είναι το στάδιο τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση, και επομένως τόσο λιγότερο επιθετική θα είναι η κατάλληλη θεραπεία. Η σταδιοποίηση περιλαμβάνει: πρώτα πριν από κάθε θεραπεία, κλινικές και ιατρικές απεικονιστικές εξετάσεις· και αυτό για να καθορισθεί η κα- λύτερη θεραπεία. Στην συνέχεια, εφόσον η θεραπεία περιελάμβανε χειρουργική επέμβαση, εργαστηριακή ιστοπαθολογική εξέταση επί των ιστών που αφαιρέθηκαν χειροργικά που θα επιτρέψει την βελτίωση της προεγχειρητικής σταδιοποίησης. Πράγματι, τα μετεγχειρητικά ευρήματα μπορεί να αποκαλύψουν ευρήματα, που καθιστούν την περαιτέρω θεραπεία σκόπιμη.
 
Ο παρακάτω πίνακας, που παρουσιάζει τα διάφορα στάδια του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, βασίζε- ται στη συναίνεση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Γυναικολογίας και Μαιευτικής (FIGO). Μερικοί ορισμοί είναι μάλλον τεχνικοί, επομένως συνιστάται να ερωτηθούν γιατροί για περισσότερες εξηγήσεις. Η σταδι- οποίηση είναι πλήρης και οριστική μόνον όταν είναι διαθέσιμα όλα τα κλινικά, ιατρικά και απεικονιστικά αποτελέσματα για συνολική αξιολόγηση.

 

Η προ-καρκινική νόσος (στάδιο 0), κάθε μείζον στάδιο καρκίνου (από I έως IV), και οι υποδιαιρέσεις των σταδίων αυτών παρουσιάζονται στον παρακάτω πίνακα
 

Στάδιο

Ορισμός

Στάδιο 0

Αυτό είναι στάδιο προ-καρκινικής νόσου, δηλαδή μικρές βλάβες περιορισμένες στο επιφανειακό στρώμα (επιθήλιο) του τραχήλου (το οποίο μοιάζει με δέρμα).Τέτοιες βλάβες ονομάζονται επίσης καρκίνωμα in situ* ή Ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία τραχήλου(CIN)*. Οι βαθμοί του CIN από το 1στο 3 διακρίνονται σύμ- φωνα με το αν η βλάβη περιορίζεται στο βασικό στρώμα της επιφάνειας του επιθηλίου του τραχήλου της μήτρας (CIN1), φθάνει μέχρι το μέσο στρώμα (CIN2) ή επεκτείνεται μέχρι το ανώτερο στρώμα (CIN3).

Στάδιο I

Το πρώτο στάδιο του διηθητικού καρκίνου, ακόμα και όταν δεν είναι ακόμα μακροσκοπικά ορατό, αλλά έχει αποδειχθεί στο εργαστήριο μετά από μικροσκοπική εξέταση βιοψιών* ότι έχει βάθος μέσα στο στρώμα, δηλαδή τον ιστό κάτω από το επιφανειακό στρώμα του τραχήλου. Σε ότι αφορά το βάθος, η βλάβη δεν εκτείνεται πέραν από καθεαυτό τον τράχηλο, δηλαδή δεν διηθεί τον κόλπο ή το παραμήτριο**. Σύμφωνα με τις διαστάσεις της βλάβης και την μακροσκοπική προβολή της (δηλαδή την ορατότητα κατά την εξέταση με γυμνό οφθαλμό), μπορούμε να διακρίνουμε πολλά επιμέρους στάδια.

Στάδιο IA

Μικροσκοπικά διηθητικός καρκίνος, ο οποίος δεν είναι μακροσκοπικά ορατός και έχει ανάπτυξη μι- κρότερη των 5 χιλιοστών μέσα στο στρώμα και έχει εξαπλωθεί λιγότερο από 7 χιλιοστά σε βάθος.

Στάδιο IA1

Στρωματική διήθηση* μικρότερη από 3 χιλιοστά σε βάθος και πλευρική εξάπλωση μικρότερη από 7 χιλιοστά.

Στάδιο IA2

Στρωματική διήθηση*μεταξύ 3 και 5 χιλιοστών σε βάθος και πλευρική εξάπλωση μικρότερη από 7 χιλιοστά.

Στάδιο IΒ

Μακροσκοπικά ορατός καρκίνος ή μικροσκοπικά διηθητικός καρκίνος μεγαλύτερος του σταδίου IΑ2.

Στάδιο ΙΒ1

Βλάβη μικρότερη από 4 εκ.. στη μεγαλύτερη διάμετρο.

Στάδιο ΙΒ2

Βλάβη μεγαλύτερη από 4 εκ.στη μεγαλύτερη διάμετρο

Στάδιο II

Καρκίνος που έχει επεκταθεί μέσα στους ιστούς πέρα από τη μήτρα, αλλά όχι μέχρι τα οστά της πυέλου ή το χαμηλότερο τρίτο του κόλπου.

Στάδιο IIA

Μακροσκοπικά ορατός (με γυμνό οφθαλμό) καρκίνος, που επεκτείνεται πέρα από τον τράχηλο, χω- ρίς επέκταση στο παραμήτριο*

Στάδιο IIA1

Η μακροσκοπικά ορατή βλάβη, που είναι μικρότερη από 4 εκ. στη μεγαλύτερη δι- άμετρο.

Στάδιο IIA2

Η μακροσκοπικά ορατή βλάβη που είναι μεγαλύτερη από 4 εκ. στη μεγαλύτερη διάμετρο.

Στάδιο IIB

Μακροσκοπικά ορατός καρκίνος με επέκταση μέσα στο παραμήτριο*

Στάδιο III

Καρκίνος που επεκτείνεται στο τοίχωμα της πυέλου, στα οστά και/ή στο κατώτερο τρίτο του κόλπου και/ή συμπιέζει τον έναν ή και τους δύο ουρητήρες*.

Στάδιο IIIA

Δεν υπάρχει επέκταση στο πλαϊνό τοίχωμα της πυέλου, αλλά εμπλέκεται το κατώτερο τρίτο του κόλπου.

Στάδιο IIIB

Καρκίνος που επεκτείνεται στο τοίχωμα της πυέλου και/ή συμπιέζει έναν ή και τους δύο ουρητήρες.

Στάδιο IV

Προχωρημένος μεταστατικός καρκίνος.

Στάδιο IVA

Διήθηση στα παρακείμενα όργανα της πυέλου (ουροδόχο κύστη, ορθό) και/ή επέκταση πέραν
από την πραγματική πύελο, δηλαδή μέσα στην κοιλία ή στην βουβωνική χώρα.

Στάδιο IVB

Με απομακρυσμένες μεταστάσεις*, π.χ. στους πνεύμονες ή στο ήπαρ

 

 
•Εργαστηριακή εξέταση της βιοψίας* και, εφόσον έχει πραγματοποιηθεί η χειρουργική επέμβαση, του υλικού που έχει αφαιρεθεί χειρουργικά.
 
Εργαστηριακή εξέταση της βιοψίας* και, εφόσον έχει πραγματοποιηθεί η χειρουργική επέμβαση, του υλικού που έχει αφαιρεθεί χειρουργικά. Τα δείγματα που έχουν ληφθεί από την αρχική διαγνωστική βιοψία* θα εξετα- στούν σε εργαστήριο ιστοπαθολογίας*. Όταν η θεραπεία συνίσταται σε χειρουργική επέμβαση (όπως σε αρχικά στάδια της νόσου και για όποια χειρουργικά δείγματα αφαιρέθηκαν: κώνος τραχήλου*, μήτρα η λεμφαδένες* χειρουργημένοι ή που έχουν υποστεί βιοψία) υπάρχει μια δεύτερη μετεγχειρητική ιστοπαθολογική εξέταση* που αφορά την εξέταση του υλικού που αφαιρέθηκε. Αυτή επαληθεύει τον τύπο του καρκίνου και επιτρέπει την επαλήθευση και τη βελτίωση της πρώτης σταδιοποίησης της νόσου ενώ διαπιστώνει πόσο προχωρημένη είναι η νόσος. Αυτή η συμπληρωματική πληροφορία είναι απαραίτητη για να αποφασισθεί ποια, εφόσον υπάρχει, θεραπεία χρειάζεται περαιτέρω. Τα αποτελέσματα της εξέτασης της βιοψίας* θα πρέπει να περιλαμβάνουν:
 
Ιστολογικό τύπο* του καρκίνου του τραχήλου:

Πλακώδες καρκίνωμα (που ονομάζεται επίσης επιδερμοειδές, μαλπιγιανό ή ακανθοκυτταρικό), το οποίο είναι το πλέον συχνό (80-90% του συνόλου των ασθενών που έχουν καρκίνο του τρα- χήλου της μήτρας), που προκύπτει από το εξωτερικό τμήμα του τραχήλου της μήτρας και-
Αδενοκαρκίνωμα (10-15% του συνόλου των ασθενών που έχουν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας που προκύπτει από τον αδενικό* ιστό του εσωτερικού καναλιού του τραχήλου (ενδοτρά- χηλος). Η πρόγνωσή του είναι πιο δυσμενής από εκείνη του προηγούμενου τύπου.
Υπάρχουν πιο σπάνιοι ιστολογικοί τύποι* (π.χ. νευροενδοκρινής και διαυγοκυτταρικό καρκίνωμα). Ο βαθμός διαφοροποίησης του καρκίνου είναι ο βαθμός της ανωμαλίας των καρκινικών κυττάρων και του ιστού που προκύπτει από την μικροσκοπική εξέταση. Αντανακλά, επίσης, την εκτίμηση του ρυθμού ανάπτυξης και επιθετικότητας του καρκίνου. Οι καρκίνοι μπορεί να κυμαίνονται μεταξύ καλά διαφοροποιημένων, που σημαίνει ότι μοιάζουν πολύ με τον ιστό προέλευσης, και αδιαφοροποίητους, που σημαίνει ότι έχουν χάσει την ομοιότητα με τον ιστό από τον οποίο προέρχονται. Συνήθως, οι καλά διαφοροποιημένοι όγκοι έχουν καλύτερη πρόγνωση* από τους αδιαφοροποίητους.

Εάν ο καρκίνος έχει αφαιρεθεί, θα πρέπει να γίνουν οι ακόλουθες εξετάσεις:

Χειρουργικά όρια: Τα όρια του όγκου που έχει αφαιρεθεί χειρουργικά εξετάζονται για παρουσία κυττάρων όγκου. Εάν υπάρχουν τέτοια κύτταρα, χρειάζεται περαιτέρω θεραπεία, διότι συνάγεται ότι δεν έγινε πλήρης εξαίρεση του όγκου.
Λεμφο-αγγειακή διήθηση*: Εξετάζονται τα αιμοφόρα αγγεία και τα αγγεία της λέμφου για την πα- ρουσία κυττάρων του όγκου. Αυτό συμβαίνει επειδή ο κύριος τρόπος διάδοσης του καρκίνου του τραχήλου είναι μέσω των λεμφαγγείων*, τα οποία αποστραγγίζουν τον τράχηλο της μήτρας και οδηγούν στους λεμφαδένες*. Η μικροσκοπική ανίχνευση κυττάρων του όγκου στα λεμφαγγεία υποδηλώνει έναν κίνδυνο εξάπλωσης πέρα από το δείγμα της χειρουργικής εκτομής και αποτελεί ένδειξη ανάγκης για περαιτέρω θεραπεία με χημειοθεραπεία* και ακτινοθεραπεία*.
Παρουσία κυττάρων του όγκου στους λεμφαδένες: Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να συστα- θεί πλήρης αφαίρεση όλων των λεμφαδένων που βρίσκονται εντός της πυέλου (πυελική λεμφα- δενεκτομή*) εκτός από τη χειρουργική επέμβαση στον τράχηλο (ή σε όλη τη μήτρα). Αυτή είναι ιδιαίτερα η περίπτωση όταν υπάρχει μια λεμφο-αγγειακή διήθηση, που υποδηλώνει ότι καρκινικά κύτταρα έχουν εξαπλωθεί στους λεμφαδένες. Οι λεμφαδένες εντός της πυέλου θα αφαιρεθούν με χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν αυτό είναι αληθές.
Επέκταση στο παραμήτριο*: Εάν στο παραμήτριο* σε κάθε πλευρά της μήτρας βρέθηκε ότι περιέ- χεται όγκος, αυτό αυξάνει το στάδιο του όγκου σε στάδιο ΙΙΒ και αποτελεί ένδειξη ανάγκης για πε- ραιτέρω θεραπεία με ομάδα επαγγελματιών του ιατρικού τομέα και διαφορετικούς τομείς εξειδί- κευσης όπως χημειοθεραπεία* και ακτινοθεραπεία*, διότι συντρέχει μεγαλύτερος κίνδυνος δια- σποράς ορισμένων καρκινικών κυττάρων στα λεμφαγγεία* και στους λεμφαδένες.

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ;
Ο σχεδιασμός της θεραπείας περιλαμβάνει μια διεπιστημονική ομάδα από επαγ- γελματίες υγείας σε διαφορετικούς τομείς εξειδίκευσης. Αυτό συνήθως συνεπά- γεται μια σύσκεψη διαφόρων ειδικών, που ονομάζεται διεπιστημονική σύσκεψη* ή ογκολογικό συμβούλιο. Σε αυτήν τη σύσκεψη θα συζητηθεί ο σχεδιασμός της θεραπείας, με χρήση της σχετικής πληροφόρησης από την κλινική, ιατρική απει- κόνιση, τις εργαστηριακές εξετάσεις και σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες και τις τεκμηριωμένες ιατρικές επιταγές.
Ο τύπος και η έκταση της θεραπείας θα εξαρτηθεί από το στάδιο του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, με τα χαρακτηριστικά του όγκου και τους κινδύνους που εμπεριέχονται.
Στα πρώτα στάδια, μόνο η τοπική χειρουργική θεραπεία θα είναι αρκετή για τη θεραπεία. Σε περισσότερο προχωρημένα στάδια, η θεραπεία θα συνδυάζει χημειοθεραπεία* και ακτινοθεραπεία*.
Οι θεραπείες που αναφέρονται παρακάτω έχουν τα οφέλη τους, τους κινδύνους και τις αντενδείξεις* τους. Συνιστάται να ερωτάται ο ογκολόγος* σας για τα αναμενόμενα οφέλη και τους κινδύνους της εκάστοτε θε- ραπείας, προκειμένου να υπάρχει πληροφόρηση για τις συνέπειες της θεραπείας. Για ορισμένες περιπτώ- σεις, είναι διαθέσιμες διάφορες δυνατότητες θεραπείας και η επιλογή θα πρέπει να συζητείται σύμφωνα με την ισορροπία μεταξύ του προσδοκώμενου οφέλους και των κινδύνων, για κάθε ασθενή ξεχωριστά.
 
Στάδιο 0 και στάδιο ΙΑ1
Το στάδιο 0 υποδηλώνει μια προ-καρκινική βλάβη, δηλαδή μικρές αλλοιώσεις που περιορίζονται στο επιφα- νειακό στρώμα (επιθήλιο) του τραχήλου της μήτρας. Τέτοιες βλάβες περιλαμβάνουν το Καρκίνωμα in situ* και την Ενδοεπιθηλιακή Νεοπλασία του Τραχήλου (CIN1, CIN2 και CIN3).
Το στάδιο ΙΑ1 υποδηλώνει έναν διηθητικό καρκίνο, που μπορεί να ανιχνευθεί μόνο με το μικροσκόπιο και όχι δια γυμνού οφθαλμού. Έχει διαστάσεις όχι μεγαλύτερες από 3 χιλιοστά βάθος και 7 χιλιοστά πλάτος.
 
Κωνοειδής εκτομή*
 
Η τυπική θεραπεία είναι χειρουργική και ονομάζεται κωνοειδής εκτομή*. Εν τούτοις, οι προ-καρκινικές βλάβες CIN* βαθμού 1 (ή Ενδοεπιθηλιακή αλλοίω- ση ή LSIL) έχουν μεγάλη πιθανότητα ίασης χωρίς θεραπεία. Μπορεί να απαι- τούν μόνο στενή παρακολούθηση περίπου ενός έτους ή και λιγότερο. Επο- μένως, μόνο οι βλάβες CIN βαθμού 2 και 3 (ή η υψηλού βαθμού Πλακώδης Ενδοεπιθηλιακή Βλάβη ή ΗSIL) αντιμετωπίζονται με κωνοειδή εκτομή*.
Στην κωνοειδή εκτομή αφαιρείται ένα κωνικό κομμάτι ιστού από τον τράχηλο της μήτρας, γύρω από το στόμιο της μήτρας, που συνδέεται με τον κόλπο και σε βάθος και περιλαμβάνει το εσωτερικό κανάλι του τραχήλου. Αυτό πραγμα- τοποιείται με νυστέρι, κρυοπηξία, λέιζερ, ή με ηλεκτροχειρουργική διαδικασία εκτομής. Εάν κατά την ιστοπαθολογική εξέταση* του κωνικού δείγματος που
αφαιρέθηκε δεν βρεθεί διήθηση και στην περιφέρεια του δείγματος (όρια εκτομής) δεν ανιχνεύθηκαν μικροσκοπικά κύτταρα του όγκου, η αντιμετώπιση ήταν θεραπευτική και δεν απαιτείται περαιτέρω θε- ραπεία.
Μία εναλλακτική λύση της κωνοειδούς εκτομής* είναι η αφαίρεση της μήτρας, που ονομάζεται απλή υστερεκτομή*. Αυτό μπορεί να προταθεί σε γυναίκες που δεν επιθυμούν πλέον να μείνουν έγκυες. Με αυτόν τον τρόπο εξαλείφεται κάθε κίνδυνος προσβολής αργότερα από καρκίνο της μήτρας.

Για έναν περιορισμένο αριθμό περιπτώσεων, μπορεί να συνιστάται η αφαίρεση των λεμφα- δένων* της πυέλου με επιπλέον χειρουργική επέμβαση στον τράχηλο της μήτρας (ή σε όλη τη μήτρα). Αυτή είναι η περίπτωση όταν κατά τη διάρκεια της ιστοπαθολογικής εξέ- τασης* της αρχικής βιοψίας* διαπιστωθούν καρκινικά κύτταρα στα λεμφαγγεία* και στα αιμοφόρα αγγεία γύρω από τον όγκο. Αυτό ονομάζεται λεμφο-αγγειακή εισβολή* και υποδηλώνει ότι τα καρκινικά κύτταρα μπο- ρεί να έχουν εξαπλωθεί στους λεμφαδένες. Δημιουργεί την υποψία ότι ο όγκος μπορεί να είναι υψηλότερου σταδίου από το στάδιο ΙΑ1. Σε αυτήν την περίπτωση οι πυελικοί λεμφαδένες θα αφαιρεθούν με χειρουργι- κή επέμβαση, προκειμένου να επιβεβαιωθεί κατά πόσον αυτό συμβαίνει.
Άμεσες επιπλοκές, όπως υπερβολική αιμορ- ραγία, είναι σπάνιες και δεν είναι σοβαρές. Εν τούτοις, εάν η θεραπεία γίνεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η υπερβολική αι- μορραγία είναι περισσότερο συχνή και υπάρ- χει ένας εκτιμώμενος διπλάσιος κίνδυνος επιπλοκών σε επόμενη κύηση, όπως πρόω- ρος τοκετός. Συχνά η θεραπεία του σταδίου 0 αναβάλλεται για μετά την εγκυμοσύνη.
Θεραπεία για ασθενείς με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας σταδίου ΙΑ1

Ναι

Βούληση για διατήρηση γονιμότητας

Όχι

+ χειρουργικά
όρια και/ή 2 από τους 3 παράγοντες κινδύνου*

2 από 3 παράγοντες
κινδύνου*

Το ένα ή και τα δύο

Ναι

Κανένας                                                          Όχι
 
ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Κωνοειδής εκτομή χωρίς ή με αφαίρεση λεμφαδένων στην πύελο (εφόσον υπάρχει λεμφο-αγγειακή διήθηση)

Υστερεκτομή χωρίς ή με
αφαίρεση των λεμφαδένων στην πύελο (εφόσον υπάρχει λεμφο-αγγειακή διήθηση)

Χημειοακτινοθεραπεία

*Παράγοντες κινδύνου
 
< >Όγκος μεγαλύτερος από τον αναμενόμενο
Βαθιά στρωματική διήθηση
Λεμφο-αγγειακή διήθηση

 
Οι μακροπρόθεσμες επιπλοκές της κωνοειδούς εκτομής* είναι πολύ σπάνιες. Μπορεί να περιλαμβάνουν τραχηλική ανεπάρκεια, με αποτέλεσμα αυξημένο κίνδυνο πρόωρου τοκετού.
 
Να σημειωθεί ότι η κωνοειδής εκτομή* χρησιμοποιείται επίσης και ως βιοψία εκτομής, δηλαδή ως διαγνω- στική διαδικασία, κατά την οποία λαμβάνεται ένα τμήμα της ύποπτης βλάβης, αλλά ή βλάβη είναι αρκετά μικρή και προσβάσιμη, ώστε να είναι δυνατόν να αφαιρεθεί ολοσχερώς. Ανάλογα με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η βλάβη του δείγματος της κωνοειδούς εκτομής, σύμφωνα με την ιστοπαθολογική εξέταση*, η κωνοειδής εκτομή μπορεί να είναι θεραπευτική, χωρίς να απαιτείται περαιτέρω θεραπεία.
 
Επικουρική θεραπεία όταν υπάρχει κίνδυνος υποτροπής*
 
Η επικουρική θεραπεία είναι μια θεραπεία που χορηγείται συμπληρωματικά της αρχικής θεραπείας, όταν υπάρχει υποψία ότι η αρχική θεραπεία μπορεί να μην ήταν θεραπευτική. Ο σκοπός της επικουρικής θεραπεί- ας είναι η μείωση τουκινδύνου υποτροπής.
 
Στην περίπτωση του προεγχειρητικού σταδίου ΙΑ1 του καρκίνου του τραχήλου, εάν η ιστοπαθολογική εξέταση* του δείγματος που αφαιρέθηκε επιβεβαιώνει το στάδιο ΙΑ1, ο όγκος έχει θεραπευθεί και δεν απαιτείται καμία επικουρική θεραπεία. Εν τούτοις, η ιστοπαθολογική εξέταση* του δείγματος που αφαιρέθηκε μπορεί να δείξει σε κάποιες περιπτώσεις ότι ο όγκος έχει εξαπλωθεί περισσότερο από ότι αναμενόταν, δηλαδή είναι σε ένα ανώτερο στάδιο από το στάδιο ΙΑ1. Αυτή είναι σίγουρα η περίπτωση κατά την οποία στο δείγμα που αφαιρέθηκε εμφα- νίζεται εισβολή βαθύτερη από 3 χιλιοστά, και εφόσον τα περιθώρια εκτομής ενός δείγματος κωνοειδούς εκτο- μής* δείχνουν παρουσία κυττάρων του όγκου. Θα πρέπει επίσης να υπάρχει υποψία υψηλότερου σταδίου

 

όταν υπάρχει όγκος που παρουσιάζει λεμφο-αγγειακή διήθηση. Τότε ενδείκνυται επικουρική θεραπεία.
 
Για να συνοψίσουμε, η επικουρική θεραπεία συνιστάται εάν είναι παρόντες δύο από τρείς παράγοντες κιν- δύνου: ένας μεγαλύτερος από τον αναμενόμενο όγκος, βαθιά στρωματική *διήθηση, και λεμφο-αγγειακή διήθηση. Η επικουρική θεραπεία συνιστάται επίσης εφόσον η λεμφο-αγγειακή διήθηση στην αρχική βιοψία* οδήγησε σε υστερεκτομή* με αφαίρεση των λεμφαδένων της πυέλου* και μετά την επέμβαση βρέθηκε ότι ήταν διηθημένοι και/ή βρέθηκε όγκος στα παραμήτρια*.
 
Η επικουρική θεραπεία θα είναι ταυτόχρονη χημειοακτινοθεραπεία, δηλαδή εξωτερική ακτινοθεραπεία* και χημειοθεραπεία* η οποία χορηγείται ταυτόχρο- να. Στην εξωτερική ακτινοθεραπεία, η ακτινοβολία παράγεται από εξωτερική πηγή και κατευθύνεται στην περιοχή της πυέλου, όπου εντοπίζεται ο όγκος μαζί με τα λεμφαγγεία* και τους λεμφαδένες*. Η χημειοθεραπεία* συνίσταται σε φάρμακα που είναι σε θέση να σκοτώσουν εξαλείψουν τα καρκινικά κύτταρα σε όλο το σώμα, αλλά και στα λεμφαγγεία και στους λεμφαδένες στην πύελο, καθώς επίσης και να ενισχύσουν την δράση της ακτινοβολίας. Για την επικου- ρική χημειοακτινοθεραπεία του καρκίνου του τραχήλου η πλέον συχνά χρησι- μοποιούμενη αγωγή είναι η σισπλατίνη* στην δόση των 40mg/m2 επιφάνειας του σώματος, μία φορά την εβδομάδα κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας. Συνοδεύεται από άφθονη ενδοφλέβια* χορήγηση υγρών, για την πρόληψη νε- φρικής βλάβης.
 
Στάδιο ΙΑ2
Το στάδιο ΙΑ2 υποδηλώνει έναν διηθητικό καρκίνο, που μπορεί να ανιχνευθεί μόνο με μικροσκόπιο και όχι δια γυ- μνού οφθαλμού και ο οποίος έχει διαστάσεις μεταξύ 3 και 5 χιλιοστά βάθος και λιγότερο από 7 χιλιοστά πλάτος.
 
Χειρουργική επέμβαση
Η τυπική θεραπεία είναι η χειρουργική επέμβαση. Περιλαμβάνει μια επέμβαση στη μήτρα και την αφαίρεση των πυελικών λεμφαδένων*.

Οι νεαρές ασθενείς που επιθυμούν εγκυμοσύνη μπορούν να κάνουν χειρουργική επέμβαση με διατή- ρηση της μήτρας. Μπορεί να αφαιρεθεί ένας μεγάλος κώνος* του τραχήλου, με κωνοειδή εκτομή* ή και όλος ο τράχηλος (μια διαδικασία που ονομάζεται τραχηλεκτομή).
Οι άλλες ασθενείς μπορούν να υποβληθούν σε μια απλή αφαίρεση της μήτρας, που ονομάζεται υστερε- κτομή* ή αφαίρεση του παραμήτριου*, των ωοθηκών και του άνω τμήματος του κόλπου μαζί με τη μή- τρα, που ονομάζεται ριζική υστερεκτομή*.

 
Επικουρική θεραπεία
 
Τα αποτελέσματα της ιστοπαθολογικής εξέτασης* του ιστού που αφαιρέθηκε με χειρουργική επέμβαση (όγκος, μήτρα και λεμφαδένες;*) θα παράσχουν την αναγκαία πληροφόρηση για να ληφθεί απόφαση εάν χρειάζεται επικουρική θεραπεία. Όπως λεπτομερώς έχει περιγραφεί στο τμήμα του σταδίου ΙΑ1, χορηγείται επικουρική θεραπεία με τη χειρουργική επέμβαση με την πρόθεση να θεραπευθεί ο καρκίνος, όταν υπάρχει υποψία ότι δεν αφαιρέθηκε όλος ο καρκινικός ιστός, ή εφόσον ο καρκίνος έχει επεκταθεί στους παρακείμε- νους ιστούς, όπως το παραμήτριο* ή τους λεμφαδένες.
Όπως στο στάδιο ΙΑ1, όταν διαπιστώνεται η ύπαρξη καρκινικών κυττάρων στους λεμφαδένες της πυέλου, που αφαιρέθηκαν με χειρουργική επέμβαση, ή όταν τα χειρουργικά όρια στην περιφέρεια του ιστού του τρα- χήλου που αφαιρέθηκε δεν είναι μικροσκοπικά ελεύθερα από κύτταρα του όγκου (θετικά όρια), συνιστάται επικουρική θεραπεία.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, η εξωτερική ακτινοθεραπεία* και η χημειοθεραπεία* θα χορηγηθούν ταυτόχρο- να. Στην εξωτερική ακτινοθεραπεία, η ακτινοβολία παράγεται από εξωτερική πηγή και κατευθύνεται στην περιοχή της πυέλου, όπου ευρίσκεται ο όγκος μαζί με τα λεμφαγγεία* και τους λεμφαδένες*. Η χημειοθε- ραπεία* συνίσταται σε φάρμακα που είναι σε θέση να σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα σε όλο το σώμα, αλλά με την πρόθεση, σε αυτήν την περίπτωση, να σκοτώνουν καρκινικά κύτταρα που πιθανώς υπάρχουν στα λεμφαγγεία και στους λεμφαδένες στην πύελο. Για τον καρκίνο του τραχήλου το πλέον συχνά χρησι- μοποιούμενο φάρμακο είναι η σισπλατίνη* στην δόση των 40mg/m2 της επιφάνειας του σώματος, μία φορά την εβδομάδα κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας.
Θεραπεία των ασθενών με Στάδιο ΙΑ2 καρκίνο του τραχήλου

Ναι

Βούληση για διατήρηση της γονιμότητας;

Όχι

 

 
 

Χημειοακτινοθεραπεία

Θετικά περιθώρια Ή

διήθηση του παραμητρίου ή
Διήθηση των λεμφαδένων

Ναι

Όχι

ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

 
Απλή ή ριζική υστερεκτομή με ή χωρίς αφαίρεση
των λεμφαδένων στην πύελο

Κωνοειδής εκτομή ή τραχηλεκτομή
+αφαίρεση των λεμφαδένων στην πύελο

Στάδιο ΙΒ1
Το στάδιο ΙΒ1 χαρακτηρίζει μακροσκοπικά ορατό ή μικροσκοπικά διηθητικό καρκίνο όχι μεγαλύτερο από το στάδιο ΙΑ2, αλλά η βλάβη είναι μικρότερη από 4 εκ. στη μέγιστη διάμετρο.
 
Για αυτό το στάδιο του καρκίνου του τραχήλου, υπάρχουν πολλές θεραπευτικές επιλογές:
< >Μόνο χειρουργική επέμβαση ή
ακτινοθεραπεία* που συνδυάζει την εξωτερική ακτινοβολία μαζί με βραχυθεραπεία*, η οποία είναι μια τοπική ακτινοβόληση από μικρής εμβέλειας ραδιενεργή* πηγή, που τοποθετείτε σε επαφή με τον όγκο ή
συνδυασμένη ακτινοθεραπεία με χειρουργική επέμβαση.

Συνολικά, καμία από αυτές τις θεραπευτικές μεθόδους δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι σίγουρα ανώτερη από τις άλλες. Η επιλογή μεταξύ τους θα πρέπει να βασίζεται στα παρακάτω:

Ειδικά χαρακτηριστικά της νόσου ή του κάθε ασθενή ξεχωριστά
Προτιμήσεις του ασθενούς, εάν υπάρχουν
Την τεχνογνωσία και την εμπειρία του θεραπευτικού κέντρου.

 
Θεραπεία ασθενών με Στάδιο ΙΒ1 καρκίνου του τραχήλου της μήτρας
 

 

 
Όχι
 
Βούληση
για διατήρηση της γονιμότητας ΚΑΙ καλή πρόγνωση;
 
 
Ναι

 

 
 

2 επιλογές με ισοδύναμο αποτέλεσμα

 
 

 

Εξωτερική ακτινοθεραπεία + βραχυθεραπεία

            

Διήθηση λεμφαδένων;

Όγκος που δεν αφαιρέθηκε ολοσχερώς (θετικά χειρουργικά όρια);

Διήθηση παραμητρίων;

Ναι σε ένα ή περισσότερα
 

Όχι σε όλα

ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Ριζική υστερεκτομή + αμφοτερόπλευρη ωοθηκεκτομή + αφαίρεση των λεμφαδένων της

Ριζική τραχηλεκτομή + αφαίρεση των λεμφαδένων της πυέλου

Χημειοακτινοθεραπεία

 

Η τυπική χειρουργική επέμβαση ονομάζεται ριζική υστερεκτομή* και συνίσταται στην ολική αφαίρεση της μήτρας (υστερεκτομή*) με αμφοτερόπλευρη εξαίρεση των παραμητρίων*, των ωοθηκών και αφαίρεση των λεμφαδένων* της πυέλου (λεμφαδενεκτομή*).
 

Η χειρουργική επέμβαση διατήρησης της γονιμότητας (ριζική τραχηλεκτομή, δηλαδή αφαίρεση μόνο του τραχήλου με ή χωρίς τα παραμήτρια*) έχει θέση σε περιπτώσεις νέων ασθενών, που επιθυμούν εγκυμο- σύνη στο μέλλον, εφόσον ο όγκος παρουσιάζει άριστα προγνωστικά* χαρακτηριστικά. Τα χαρακτηριστικά αυτά, που επιτρέπουν στη μήτρα να διατηρηθεί χωρίς να προκύψουν κίνδυνοι είναι τα εξής: 1) η μεγαλύ- τερη διάμετρος του όγκου θα πρέπει να είναι μικρότερη από 20 χιλιοστά,2) η μικροσκοπική εξέταση της βιοψίας* θα πρέπει να μην ανευρίσκει κύτταρα όγκου στα λεμφαγγεία* και 3) οι λεμφαδένες θα πρέπει να είναι κλινικά ελεύθεροι όγκου.
 

Όπως έχει περιγραφεί για τους όγκους σταδίου ΙΑ, στις ασθενείς που έχουν θεραπευθεί εκ των προτέ- ρων με χειρουργική επέμβαση, εάν η εργαστηριακή εξέταση του χειρουργικού δείγματος αποκαλύπτει ότι η επέμβαση μπορεί να μην έχει αφαιρέσει ολοσχερώς τον όγκο, είναι αναγκαία περαιτέρω θεραπεία, με

 
χημειοακτινοθεραπεία, δηλαδή έναν συνδυασμό χημειοθεραπείας* και ακτινοβολίας, στο ίδιο χρονικό διάστη- μα, εφόσον είναι δυνατόν. Αυτή είναι η περίπτωση κατά την οποία έχουν βρεθεί κύτταρα όγκου στα όρια του χειρουργικού παρασκευάσματος που αφαιρέθηκε και υπάρχει νόσος στα παραμήτρια* ή τους λεμφαδένες*.
 
Στάδια από ΙΒ2 σε IVA
Το στάδιο ΙΒ2 χαρακτηρίζει μακροσκοπικά ορατό ή μικροσκοπικά διηθητικό καρκίνο μεγαλύτερο από εκείνον του σταδίου ΙΑ2, δηλαδή με βλάβη μεγαλύτερη από 4 εκ. στη μέγιστη διάμετρο.
Το στάδιο IVA υποδηλώνει προχωρημένο καρκίνο που διηθεί άλλα όργανα της πυέλου (ουροδόχο κύστη, ορθό) και/ή επεκτείνεται πέρα από την πύελο, δηλαδή μέσα στην κοιλία ή τη βουβωνική χώρα.
 
Η τυπική θεραπεία είναι η ακτινοθεραπεία* μαζί με χημειοθεραπεία*. Η ακτινοβολία σκοπεύει στην εξουδετέ- ρωση του πρωτοπαθούς όγκου και των ενδεχομένως διηθημένων λεμφαδένων* και η χημειοθεραπεία* έχει δύο στόχους: πρώτον να κάνει την ακτινοθεραπεία πιο αποτελεσματική και δεύτερον να εξαλείψει τα κύτταρα του όγκου που βρίσκονται σε απόσταση από τις ακτινοβολημένες περιοχές. Το φάρμακο σισπλατίνη* μόνο του είναι η πλέον συνηθισμένη χημειοθεραπεία* όταν συνδυάζεται με ταυτόχρονη ακτινοθεραπεία, ωστόσο τα χη- μειοθεραπευτικά σχήματα* που δεν περιέχουν πλατίνα φαίνεται να είναι το ίδιο αποτελεσματικά με αυτά που περιέχουν.. Η θεραπεία με ακτινοβολία συνίσταται σε εξωτερική ακτινοβολία (με ταυτόχρονη χημειοθεραπεία*) και βραχυθεραπεία*, η τελευταία συνήθως πραγματοποιείται μετά το τέλος της εξωτερικής ακτινοβολίας.
 
Θεραπεία των ασθενών με Στάδιο ΙΒ2 έως Στάδιο IVA καρκίνου του τραχήλου της μήτρας
 

 
Χημειοακτινοθεραπεία + Βραχυθεραπεία

Επικουρική χημειοθεραπεία (προαιρετική)

 

 
 

 
 
 

Πλήρης εξαφάνιση του όγκου στην απεικόνιση;

Όχι

Ναι

ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Υστερεκτομή

 
Το σύνολο του χρονικού διαστήματος της θεραπείας θα πρέπει να είναι 55 ημέρες. Εάν εμπλέκονται οι παραα- ορτικοί λεμφαδένες* τότε η εξωτερική ακτινοβολία επεκτείνεται και στην παρααορτικη περιοχή*.
 
Εάν σύμφωνα με τα ιατρικά αποτελέσματα απεικόνισης η νόσος δεν έχει πλήρως εξαφανισθεί μετά την ολοκλή- ρωση της χημειοακτινοθεραπείας* (συμπεριλαμβανομένης και της βραχυθεραπείας*) υπάρχει επιλογή επιπρό- σθετης θεραπείας, η οποία είναι η συμπληρωματική χειρουργική αφαίρεση όλης της μήτρας (ριζική χειρουρ- γική επέμβαση). Σε περισσότερο προχωρημένες περιπτώσεις, ακόμη και όταν η νόσος εμφανίζεται πλήρως ελεγχόμενη μετά την ακτινοθεραπεία και τη χημειοθεραπεία*, μπορεί να υπάρχει μη ανιχνεύσιμη υπολειπόμενη

 
νόσος, η οποία θα προκαλέσει υποτροπή. Σύμφωνα με κάποιες μελέτες, σε αυτές τις περιπτώσεις η συνε- χιζόμενη επικουρική χημειοθεραπεία* προσφέρει περαιτέρω όφελος, αλλά αυτή δεν είναι η συνηθισμένη πρακτική. Η επικουρική χημειοθεραπεία* θα μπορούσε να συζητηθεί ακόμα και όταν ο όγκος έχει εξαφανι- σθεί, με στόχο να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο της μετάστασης*, αλλά η αποτελεσματικότητά της δεν έχει αρκετά καλά τεκμηριωθεί και επομένως συνιστάται να χορηγείται μόνο στα πλαίσια κλινικής μελέτης*.
 
Στάδιο IVΒ
Το στάδιο IVΒ υποδηλώνει προχωρημένο καρκίνο που διηθεί τα απομακρυσμένα όργανα (μεταστάσεις*), δηλαδή τους πνεύμονες και το ήπαρ.
 
Η χημειοθεραπεία*, αν και μη θεραπευτική, είναι σε θέση να προκαλέ- σει υφέσεις ή να σταθεροποιήσει τη νόσο. Ο βασικός άξονας της χημει- οθεραπείας είναι τα παράγωγα της πλατίναςκαι κυρίως η σισπλατίνη*. Η συνδυασμένη χημειοθεραπεία με π.χ. τοποτεκάνη* ή πακλιταξέλη* με παράγωγα της πλατίνας αυξάνει το ποσοστό ανταπόκρισης και το χρόνο έως την εξέλιξη της νόσου, με κόστος όμως περισσότερες ανε- πιθύμητες ενέργειες. Η επιλογή των χημειοθεραπευτικών φαρμάκων λαμβάνει υπόψη προϋπάρχοντες ειδικούς παράγοντες κινδύνου για πιθανές σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες στα νεφρά, τα νεύρα και την καρδιά. Η χημειοθεραπεία συνήθως χορηγείται με ενδοφλέβιες*
εγχύσεις στη μονάδα ημερήσιας χημειοθεραπείας. Για να προληφθούν οι άμεσες παρενέργειες, όπως πεπτι- κές διαταραχές και αλλεργικές αντιδράσεις, χορηγείται ένα κορτικοστεροειδές* όπως η δεξαμεθαζόνη* και ένα αντιεμετικό φάρμακο, λίγο πριν τη χημειοθεραπεία και συνοδεύεται από άφθονη ενδοφλέβια* χορήγηση υγρών, προκειμένου να προληφθεί βλάβη των νεφρών, στην περίπτωση που χορηγείται σισπλατίνη*. Όπως στα περισσότερα χημειοθεραπευτικά σχήματα, υπάρχουν ενδιάμεσες και μακροπρόθεσμες παρενέργειες. Μέσα σε λίγες εβδομάδες από τη χορήγηση της χημειοθεραπείας* θα μπορούσε να συμβεί μείωση της παραγωγής κυττάρων του αίματος. Εάν οι εξετάσεις αίματος αποκαλύπτουν υπερβολικές προσωρινές μειώσεις των λευ- κών αιμοσφαιρίων του αίματος ή των αιμοπεταλίων, το επόμενο στάδιο της θεραπεία θα πρέπει να καθυστερή- σει και η δοσολογία θα πρέπει να προσαρμοσθεί. Η σισπλατίνη* μπορεί σε κάποιες περιπτώσει να προκαλέσει προβλήματα νεύρων, που επηρεάζουν τα χέρια και/ή τα πόδια (τσούξιμο στο δέρμα, μούδιασμα και/ή πόνο) και αλλαγές στην ακοή.
Θεραπεία των ασθενών με Στάδιο IVΒ καρκίνου του τραχήλου της μήτρας
 
 
 

Συμπτώματα λόγω όγκου στην πύελο;

 

Συμπτώματα λόγω μετάστασης σε άλλα όργανα;

Όχι σε όλα

Ναι σε οποιοδήποτε

 
 

Χημειοθεραπεία

Χημειοθεραπεία
Χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία στον όγκο ή τη μετάσταση που δημιουργεί συμπτώματα

 
 
 
 

 
 
 
 

 

Σε μερικές περιπτώσεις προχωρημένης νόσου που αντιμετωπίσθηκε με χημειοθεραπεία*, ο πρωτοπαθής όγκος που είχε παραμείνει στη θέση του μπορεί να αιμορραγήσει ή να παρουσιάσει φλεγμονή ή διαφορετικά να προκαλέσει μεγάλη ενόχληση. Τότε μπορεί να επιτευχθεί ανακούφιση με παρηγορητική ακτινοθεραπεία* ή με χειρουργική αφαίρεση. Το ίδιο μπορεί να ισχύει για μεταστατικές* βλάβες, που θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα επώδυνες, όπως οι μεταστάσεις στα οστά*.

 
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ  ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ;
Κίνδυνοι και παρενέργειες της χειρουργικής επέμβασης
Κάποιοι κίνδυνοι είναι κοινοί για κάθε χειρουργική επέμβαση που γίνεται με γενική αναισθησία*. Αυτές οι επιπλοκές δεν είναι συνήθεις και περιλαμβάνουν εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, καρδιακά ή αναπνευ- στικά προβλήματα, αιμορραγία, φλεγμονή ή αντίδραση στην αναισθησία*.
Τα γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα βρίσκονται στην πύελο, μαζί με το κατώτερο ουροποιητικό σύστημα και το κατώτερο τμήμα της πεπτικής οδού. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, η ουροποιητική οδός και τα έντερα διατρέχουν τον κίνδυνο να υποστούν βλάβη.
Η αφαίρεση των λεμφαδένων της πυέλου και των λεμφαδένων κατά μήκος της αορτής μπορεί να επιφέρει βλάβη ή κώλυμα στο λεμφικό σύστημα με αποτέλεσμα λεμφοίδημα, μια κατάσταση όπου το λεμφικό υγρό συσσωρεύεται στα πόδια και τους προκαλεί πρήξιμο. Μπορεί να συμβεί αμέσως μετά την επέμβαση ή και αργότερα. Υπάρχει επίσης κίνδυνος λεμφοκήλης, που είναι συλλογή λεμφικού υγρού εντός της περιοχής που υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Αυτό συνήθως εξαφανίζεται αυτόματα.
Αν συμβεί συμπίεση των ουρητήρων, η οποία θέτει σε κίνδυνο τα νεφρά, η ροή των ούρων μπορεί να αποκατασταθεί με την είσοδο στη νεφρική πύελο συσκευής, μέσω της οποίας δημιουργείται ένα κανάλι εξόδου των ούρων (νεφροστομία).
 
Οι ασθενείς που έχουν κάνει υστερεκτομή αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο ακράτειας και κολπικής πρό- πτωσης, χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση, διότι αυτή μπορεί να βλάψει ή να αποδυναμώσει τους μυς που υποστηρίζουν την πυελική περιοχή.
 
Οι γυναίκες που εγχειρίσθηκαν πριν την εμμηνόπαυση* και για τις οποίες η εγχείρηση περιελάμβανε αφαί- ρεση των ωοθηκών, θα έχουν τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την επέμβαση. Πιο αναλυτικά, στις γυναίκες αυτές θα είναι συχνές οι εξάψεις, οι εναλλαγές διάθεσης, οι νυ- χτερινές εφιδρώσεις, η ξηρότητα του κόλπου και τα προβλήματα συγκέντρωσης.
 
Οι παρενέργειες μπορεί να εξαλειφθούν μέσω των κατάλληλων συνεννοήσεων και συμβουλών του ογκο- λόγου* και του γυναικολόγου.
 
Κίνδυνοι και παρενέργειες των μη χειρουργικών θεραπειών
 
Οι πιο συχνές παρενέργειες των μη χειρουργικών θεραπειών (ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία*) είναι συνήθως αναστρέψιμες μετά τη θεραπεία. Είναι διαθέσιμες κάποιες στρατηγικές, προκειμένου να αποφευ- χθεί ή να προληφθεί ένα συγκεκριμένο φάσμα αυτών των παρενεργειών. Αυτό θα πρέπει να συζητηθεί εκ των προτέρων με τον γιατρό.
 
Πυελική ακτινοθεραπεία
 
Οι παρενέργειες της εξωτερικής ακτινοθεραπείας*, προκειμένου να αντιμετωπισθεί ο καρκίνος του τρα- χήλου της μήτρας, οφείλονται κυρίως στην ακτινοβολία των οργάνων που είναι γύρω από τον τράχηλο και τη μήτρα. Οι επιπτώσεις της ακτινοβολίας στο ουροποιητικό σύστημα συμπεριλαμβάνουν επώδυνη ούρηση, σπασμούς της ουροδόχου κύστης, που καταλήγουν σε επείγουσα ανάγκη ούρησης, εξέλκωση ή νέκρωση* του εσωτερικού τοιχώματος της ουροδόχου κύστης, απόφραξη της αποχετευτικής μοίρας του ουροποιητικού συστήματος. Επιπτώσεις της ακτινοβολίας στο κατώτερο πεπτικό σύστημα περιλαμβάνουν αίσθημα δυσφορίας στο ορθό, διάρροια, κενώσεις αίματος και βλέννας* και, σπανίως, διάτρηση του εντέ- ρου. Η κολπική στένωση είναι μια άλλη πιθανή καθυστερημένη παρενέργεια ακτινοθεραπείας της πυέλου.

 

 
Οι παρενέργειες της ακτινοβολίας θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με συμβουλές από τον ογκολόγο*. Σύγχρονες τεχνικές στην εξωτερική ακτινοθεραπεία, όπως η Ακτινοθεραπεία Μεταβαλλόμενης Εντασης (IMRT)) σκοπεύουν στην μείωση της τοξικότητάς της.
 
Βραχυθεραπεία
 
Οι προαναφερθείσες παρενέργειες της εξωτερικής ακτινοθεραπείας* μπορούν επίσης να εμφανισθούν με τη βραχυθεραπεία*, αλλά λιγότερο συχνά, καθώς αυτός ο τύπος ακτινοθεραπείας είναι καλύτερα στο- χευμένος. Η ξηρότητα του κόλπου είναι συχνή μετά τη βραχυθεραπεία. Η κολπική ξηρότητα και στένωση μπορεί να καταλήξει σε μακροχρόνια σεξουαλική δυσλειτουργία. Στις νέες γυναίκες η ακτινοβολία δια- κόπτει τη λειτουργία των ωοθηκών με αποτέλεσμα την περαιτέρω κολπική ξηρότητα και σεξουαλική δυ- σλειτουργία. Η βραχυθεραπεία μπορεί επίσης να προκαλέσει υψηλότερο κίνδυνο οστεοπόρωσης* και/ή κάταγμα των οστών της πυέλου. Οι γυναίκες θα πρέπει να βρίσκονται υπό τη φροντίδα ενός ειδικού για αυτά τα προβλήματα. Καθώς οι καρκίνοι του τραχήλου της μήτρας δεν είναι ορμονο-εξαρτώμενοι, ελλείψει αντενδείξεων* μπορεί να συνταγογραφείται μια ορμονική θεραπεία, προκειμένου να αποφευχθούν αυτές οι παρενέργειες.
 
Χημειοθεραπεία
 
Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας* είναι πολύ συχνές. Εξαρτώνται από το χορηγούμενο φάρμακο(α), από τις δόσεις και από προσωπικούς παράγοντες. Εάν ο ασθενής έπασχε από άλλα προβλήματα (όπως προβλήματα καρδιάς) στο παρελθόν, θα πρέπει να ληφθούν ορισμένες προφυλάξεις και/ή θα πρέπει να γίνει προσαρμογή της θεραπείας. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, ο συνδυασμός διαφορετικών φαρμάκων συνήθως οδηγεί σε περισσότερες παρενέργειες σε σχέση με τη χρήση ενός μοναδικού φαρμάκου.
 
Οι πιο συχνές παρενέργειες των φαρμάκων της χημειοθεραπείας* που χρησιμοποιούνται στον καρκίνο του τραχήλου είναι βλάβη στα νεφρά, απώλεια μαλλιών και μειωμένα αιμοσφαίρια. Προκειμένου να απο- φευχθεί η βλάβη των νεφρών από τη σισπλατίνη*, συνιστάται άφθονη ενδοφλέβια χορήγηση υγρών. Η χημειοθεραπεία μόνο με πλατίνα δεν προκαλεί απώλεια μαλλιών. Τα μειωμένα αιμοσφαίρια μπορεί να οδηγήσουν σε αναιμία*, αιμορραγία και λοιμώξεις. Μόλις τελειώσει η χημειοθεραπεία τα μαλλιά μεγαλώ- νουν και τα αιμοσφαίρια επανέρχονται στα φυσιολογικά επίπεδα.
 
Άλλες παρενέργειες περιλαμβάνουν, με φθίνουσα σειρά συχνότητας:

Κόπωση
Έλλειψη όρεξης
Ναυτία, έμετοι και διάρροια
Αφυδάτωση
Ήπιες αλλαγές στα νύχια και το δέρμα, οι οποίες γρήγορα θα εξαφανισθούν
Φλεγμονή σε περιοχές όπως το εσωτερικό του στόματος (βλεννογονίτιδα)
Απώλεια της γεύσης
Επώδυνη διόγκωση και φλεγμονή στο σημείο που έγινε η ένεση
Αλλεργικές αντιδράσεις, όπως έξαψη και εξάνθημα
Νευρικά προβλήματα, που επηρεάζουν τα χέρια και/ή τα πόδια (περιφερική νευροπάθεια), που μπορεί να προκαλέσουν αίσθημα τσιμπημάτων στο δέρμα, μούδιασμα και/ή πόνο
Προσωρινή απώλεια ή αλλαγές στην όραση
Κουδούνισμα στα αυτιά ή αλλαγές στην ακοή
Χαμηλή αρτηριακή πίεση
Αργό καρδιακό ρυθμό
Μυϊκό πόνο ή πόνο στις αρθρώσεις και
Επιληπτικές κρίσεις

 
Μπορεί να εμφανισθούν και άλλες σπάνιες, περισσότερο σοβαρές παρενέργειες. Αυτές περιλαμβάνουν: εγκεφαλικό επεισόδιο, έμφραγμα του μυοκαρδίου* και βλάβη στην ομαλή λειτουργία των νεφρών και του ήπατος.
Όλα τα συμπτώματα και οι διαταραχές θα πρέπει να αναφέρονται αμέσως στον γιατρό.