Το μηνιγγίωμα είναι ένας όγκος του νευρικού συστήματος που αναπτύσσεται από τα κύτταρα της αραχνοειδούς μήνιγγας και συνήθως είναι καλοήθης. Οι πιθανές αιτίες περιλαμβάνουν έκθεση σε ακτινοβολία, ορμονικούς παράγοντες (συχνότερο στις γυναίκες) και σπάνια τη νευρινωμάτωση τύπου 2. Τα συμπτώματα, που εξαρτώνται από τη θέση και το μέγεθος του όγκου, περιλαμβάνουν πονοκεφάλους, επιληπτικές κρίσεις, προβλήματα όρασης, απώλεια ακοής, απώλεια μνήμης και αδυναμία στα άκρα. Η διάγνωση γίνεται με μαγνητική τομογραφία (MRI) ή αξονική τομογραφία (CT) εγκεφάλου, και η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει παρακολούθηση, χειρουργική αφαίρεση, ή ακτινοθεραπεία. 

Αιτίες

• Ακτινοβολία: Ιστορικό έκθεσης σε ακτινοβολία στο κεφάλι.
• Ορμόνες: Οι γυναικείες ορμόνες φαίνεται να παίζουν ρόλο, καθιστώντας τις γυναίκες πιο ευάλωτες.
• Γενετικοί παράγοντες: Η σπάνια γενετική νόσος νευρινωμάτωση τύπου 2 αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης μηνιγγιωμάτων. 

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα ποικίλλουν και εξαρτώνται από την περιοχή που επηρεάζεται, μερικές φορές αναπτύσσονται αργά και γίνονται αντιληπτά μετά από χρόνια: 

• Γενικά συμπτώματα: Επίμονοι πονοκέφαλοι (ιδιαίτερα το πρωί), ναυτία, σύγχυση, αλλαγές στην προσωπικότητα, κόπωση.
• Συμπτώματα στην όραση/ακοή: Θολή ή διπλή όραση, απώλεια ακοής, κουδούνισμα στα αυτιά (εμβοές).
• Νευρολογικά συμπτώματα: Επιληπτικές κρίσεις, αδυναμία ή μούδιασμα στα άκρα, προβλήματα ισορροπίας και βάδισης, δυσκολίες στην ομιλία.
• Αλλαγές στην αίσθηση: Απώλεια όσφρησης. 

Διάγνωση

• Η διάγνωση γίνεται κυρίως με απεικονιστικές εξετάσεις.
• Μαγνητική Τομογραφία (MRI) εγκεφάλου: Θεωρείται η εξέταση εκλογής, ειδικά όταν χορηγείται σκιαγραφικό ενδοφλέβια.
• Αξονική Τομογραφία (CT) εγκεφάλου: Επίσης χρησιμοποιείται για τη διάγνωση. 

Θεραπεία

Η θεραπεία εξαρτάται από το μέγεθος, τη θέση και τον ρυθμό ανάπτυξης του όγκου, καθώς και από την κατάσταση της υγείας του ασθενούς: 

• Παρακολούθηση ("Περιμένοντας και βλέποντας"): Για μικρούς όγκους που δεν προκαλούν συμπτώματα, μπορεί να επιλεγεί η περιοδική παρακολούθηση με μαγνητικές τομογραφίες.
• Χειρουργική αφαίρεση: Πραγματοποιείται συνήθως όταν ο όγκος μεγαλώνει και προκαλεί συμπτώματα.
• Ακτινοθεραπεία: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνη της ή σε συνδυασμό