Ο μονήρης όζος του θυρεοειδούς είναι μια μεμονωμένη, καλά περιγεγραμμένη διόγκωση που ψηλαφάται ή ανιχνεύεται με υπερηχογράφημα στον θυρεοειδή αδένα. Αν και η πλειοψηφία των όζων είναι καλοήθεις, η διάγνωση γίνεται για να αποκλειστεί ο καρκίνος, ο οποίος αν και σπάνιος, είναι σημαντικό να εντοπιστεί έγκαιρα. Η αξιολόγηση περιλαμβάνει συμπτωματολογία, κλινική εξέταση, υπέρηχο και συχνά παρακέντηση με λεπτή βελόνα για κυτταρολογική εξέταση. 

Χαρακτηριστικά

• Ορισμός: Μία και μοναδική διόγκωση στον θυρεοειδή αδένα.
• Συχνότητα: Είναι πολύ συχνό φαινόμενο, ειδικά μετά την ηλικία των 50 ετών, και εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες.
• Συμπτώματα: Συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα, αλλά μπορεί να γίνει ψηλαφητός ή να εντοπιστεί τυχαία σε απεικονιστικές εξετάσεις.
• Μέγεθος: Μπορεί να ποικίλλει από μικροσκοπικός έως αρκετά μεγάλος. 

Διάγνωση

• Υπερηχογράφημα: Είναι η βασική απεικονιστική μέθοδος που δίνει λεπτομερή εικόνα του όζου.
• Παρακέντηση με λεπτή βελόνα (FNA): Είναι η πιο σημαντική διαγνωστική μέθοδος για να διακριθεί ένας καλοήθης από κακοήθη όζο.
• Σπινθηρογράφημα: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αξιολογηθεί η λειτουργική δραστηριότητα του όζου (θερμός ή ψυχρός όζος), παρέχοντας επιπλέον στοιχεία. 

Θεραπεία

• Εξαρτάται από το εύρημα: Η θεραπεία καθορίζεται από τα αποτελέσματα της βιοψίας.
• Καλοήθεις όζοι: Μπορεί να χρειαστεί απλή παρακολούθηση ή αφαίρεση αν προκαλούν προβλήματα.
• Κακοήθεις όζοι: Απαιτείται εξειδικευμένη θεραπεία, όπως χειρουργική επέμβαση (θυρεοειδεκτομή).