Το Νερό εΙναι το κύριο συστατικό του σωματός μας, ορΙζει όχι μόνο την επιβιώσή μας αλλά και την ποιότητα της ζωής μας. Η μόλυνσή του φέρνει συμφορές, ενώ η έλλειψή του σβήνει τη ζωή. Τα ζώα και τα φυτά αναπτύσσονται και επεκτεΙνονται μόνον όταν υπάρχει νερό. Ο πολιτισμός του ανθρώπου στηρΙχθηκε και εξακολουθεΙ να στηρΙζεται στα νερά που διαθέτει η γή που κατοικεΙ.
Στη ζωή των ανθρώπων μεγάλα και σημαντικά  βήματα πολιτισμού, προόδου και ποιότητας ζωής αποτελούν: Η οργανωμένη παροχή καθαρού και πόσιμου νερού στους οικισμούς που ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει.

Τα συστήματα αποχέτευσης όλων των ακαθάρτων και κυρίως των λυμάτων.
Η ανακάλυψη και παρασκευή των εμβολίων και των αντιβιοτικών.
Η πυρηνική ενέργεια για ειρηνικούς σκοπούς.
Η αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος που πέτυχε η Μοριακή Βιολογία και η ανάπτυξη της Γενετικής Μηχανικής.

Το αρχαίο «Ευ ζήν»  βρίσκεται μέσα από τη σωστή λειτουργία και εφαρμογή όλων αυτών των επιτευγμάτων  του ανθρώπου.
Το νερό, βασικό και πολύτιμο στοιχείο της ζωής, είναι το κύριο συστατικό του σώματός μας, ορίζει όχι μόνο την επιβίωσή μας αλλά και την ποιότητα της ζωής μας. Η μόλυνσή του φέρνει συμφορές, ενώ η έλλειψή του σβήνει τη ζωή. Τα ζώα και τα φυτά αναπτύσσονται και επεκτείνονται μόνον όταν υπάρχει νερό. Ο πολιτισμός του ανθρώπου στηρίχθηκε και εξακολουθεί να στηρίζεται στα νερά που διαθέτει η γή που κατοικεί.
Στη Γένεση, το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, αναφέρεται από το Μωϋσή: «Και το πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων» και αφορά τη κοσμογονία. Το νερό είναι το θεμέλιο της Δημιουργίας του κόσμου. Πρωταρχική και μοναδική ουσία του Σύμπαντος. Ο σεβασμός του ανθρώπου στη διαχείριση  του νερού χρειάζεται να είναι απέραντος και συνεχής, ταυτόσημος με το σεβασμό της ίδιας της ζωής.
Οι Αρχαίοι ΄Ελληνες σοφοί και  διορατικοί είχαν συστήσει Αστυνομική Αρχή, τους Επιστάτες των Υδάτων. Αποτελούσε τίτλο τιμής και διάκρισης. Είναι γνωστό ότι ο Θεμιστοκλής που κατενίκησε τους Πέρσες και σταμάτησε την κατακτητική τους πορεία προς την Ευρώπη, είχε διορισθεί ως Επιστάτης των Υδάτων. Τόσο μεγάλη αξία και προσοχή έδιναν στη διαχείριση του νερού.
Ο Ιπποκράτης (460-375 π.Χ.) στο περί «Αέρων, Υδάτων, Τόπων» βιβλίο του αναφέρει ότι, «υγιεινό είναι το νερό που τρέχει, ενώ το στάσιμο είναι βλαβερό και προκαλεί στους ανθρώπους δυσεντερία και διάρροια, επί πλέον ελώδεις πυρετούς και συνιστά να αποφεύγεται κάθε χρήση του. Άριστα είναι τα ύδατα που ρέουν  από υψηλά μέρη και γαιώδεις λόφους χωρίς προσμίξεις θείου, χαλκού, σιδήρου, αργύρου, χρυσού και είναι εύγευστα και διαυγή. Τα όμβρια ύδατα είναι πολύ ελαφρά, γλυκά, αραιά και διαυγή. Τα όμβρια ύδατα είναι τα καλύτερα, πρέπει όμως να βράζονται και έπειτα να σουρώνονται, αλλιώς γίνονται κάκοσμα». Ευφυής και παρατηρητικός επιστήμων εκφράζει το μεγάλο σεβασμό προς το νερό, την Πηγή της Ζωής. 
Σε άνυδρες περιοχές η βροχή είναι δώρο του ουρανού και η συλλογή των ομβρίων υδάτων σε κεντρικές τεχνητές δεξαμενές-λίμνες μπορεί να δώσει το πόσιμο νερό που χρειάζεται ο οικισμός, με την προϋπόθεση ότι λαμβάνονται όλα τα μέτρα υγιεινής, μικροβιακής στειρότητος, καθαρό χημικών και άλλων προσμίξεων, ελεγχόμενη χλωρίωση. Αλλιώς η συγκέντρωση του νερού της βροχής σε κατάλληλες μονωμένες οικιακές δεξαμενές με τους απαραίτητους υγειονομικούς ελέγχους και την ανάλογη χλωρίωση του νερού μπορεί να εξοικονομήσει ποσότητες για οποιαδήποτε χρήση ακόμη και να χρησιμοποιηθεί σαν πόσιμο νερό.
Η ρύπανση είναι μία από τις σοβαρότερες απειλές για το νερό  που αναβλύζει από τη γή, τα ποτάμια, τις λίμνες, τις θάλασσες και τις ακτές. Βιομηχανικά απόβλητα, υλικά αμιάντου, διαρροές πετρελαίου από τα πλοία και τα ναυάγια, χημικές ουσίες, χρώματα, χρωστικές, φωσφορικά και αζωτούχα λιπάσματα από βιομηχανίες, φυτοφάρμακα γεωργικών καλλιεργειών, νιτρώδη, νιτρικά. Η ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα με φυτοφάρμακα, ιδιαίτερα από αρσενικούχα, χλωροφαινόλες και φαινοξυ-οξέα, όπως επίσης η ρύπανση του νερού με νιτρικές ουσίες από τα αζωτούχα λιπάσματα προκαλούν κυτταρικές μεταλλάξεις και κακοήθεις όγκους διαφόρων οργάνων. Οι νιτρικές ουσίες που μολύνουν τη θάλασσα προκαλούν υπέρμετρη ανάπτυξη φυκιών και πλαγκτόν που είναι καταστρεπτική για την ενάλιο ζωή. Απόβλητα από βυρσοδεψεία, κυάνιο από ορυχεία χρυσού, ραδιενεργά κατάλοιπα (σημεία της αυτοκαταστροφής του ανθρώπου) και γενικά μόλυνση από τοξικές ουσίες κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητος του ανθρώπου, αποχέτευση λυμάτων ζώων και ανθρώπων, μολύνουν τον υδροφόρο πλούτο της γης που κατοικούμε. Η οικιστική και βιομηχανική ανάπτυξη κατά μήκος των ακτών της θάλασσας, των ποταμών, των λιμνών χωρίς την απαραίτητη υποδομή για την επεξεργασία των αποβλήτων και των λυμάτων μειώνουν την καθαρότητα των νερών που γίνονται κάκοσμα  και ακατάλληλα και πολλές φορές επικίνδυνα για κάθε χρήση.
Η ρύπανση της θάλασσας αλλά και η αλόγιστη αλιεία κατά παράβαση της νομοθεσίας σε περιόδους απαγόρευσης και με ανορθόδοξα εργαλεία ψαρέματος, η χρήση χημικών  και εκρηκτικών μέσων καταλήγουν σε καταστροφή του εναλίου πλούτου που είναι πραγματική πηγή ζωής.
Ο βιολογικός καθαρισμός των λυμάτων έχει γίνει σύστημα ανάγκης και εξυπηρετεί πολλές απαιτήσεις μιας κοινότητας ανθρώπων. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση που συνήθως πρέπει να αναλαμβάνει το σχεδιασμό, τη λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού  και τη διάθεση των προϊόντων του βιολογικού μετασχηματισμού των λυμάτων (νερό για πότισμα κήπων-λιπάσματα) επιτελεί έργο αξιόλογο και σημαντικό για την  προφύλαξη της υγείας των πολιτών. Ακόμη μπορεί να αξιοποιηθεί  το βιοαέριο που παράγεται σε μεγάλες ποσότητες κατά την επεξεργασία των λυμάτων με τη δημιουργία Μονάδας παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος κοντά στις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού. Οι ΄Αρχοντες των Δήμων στους οποίους οι πολίτες εμπιστεύθηκαν τη διευθέτηση όλων των προβλημάτων έχουν την κύρια ευθύνη της προστασίας της περιοχής που εκλήθησαν να υπηρετήσουν.
Το νερό είναι ο πιο εύκολος φορέας πολλών νόσων και επί πλέον καρκινογόνων ουσιών. Δυστυχώς ο αέρας, τα ύδατα και η γη μολύνονται υπερβολικά από τους ιδίους τους ανθρώπους. Η προστασία τους είναι απαραίτητη, η πληροφόρηση  γίνεται από οργανωμένες ομάδες πολιτών και την Τοπική Αυτοδιοίκηση που πρέπει να είναι πρωτοπόροι σ’ αυτές τις δραστηριότητες.
Επιστάτες Υδάτων υπάρχουν και σήμερα. Είναι Υπεύθυνες Υπηρεσίες της Δημοτικής Αυτοδιοίκησης· μαζί με τις υπάρχουσες Εθνικές Εταιρείες διανομής και διαχείρισης Υδάτων και τους Κρατικούς αρμόδιους Φορείς (Νομίατρους, Υγιεινολόγους, Χημικούς και άλλες επιστημονικές υπηρεσίες) ορίζουν και επιβλέπουν την ορθή διαχείριση και διανομή του νερού. Οι έλεγχοι πρέπει να γίνονται συστηματικά σε τακτά χρονικά διαστήματα και να αφορούν τη μικροβιακή σύσταση του νερού, την περιεκτικότητα σε άλατα, χημικά και ραδιενεργά στοιχεία και με επίσημη έκθεση αποφαίνονται για την καταλληλότητα  του νερού σαν πόσιμου και για οποιαδήποτε άλλη χρήση. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση όποτε κρίνει απαραίτητο μπορεί να στέλνει δείγματα νερού στις αρμόδιες Υπηρεσίες σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο.
Η λειψυδρία  βασανίζει πόλεις και χωριά από αρχαιοτάτων χρόνων. Η αφθονία νερού δημιουργεί τις οάσεις σε πράσινο, ανάπτυξη του πληθυσμού και την ευμάρεια των κατοίκων. Με τις σημερινές τεχνολογικές δυνατότητες άνυδρες παραθαλάσσιες περιοχές εκμεταλλεύονται το αλμυρό νερό της θάλασσας και με την αφαλάτωσή του δημιουργούνται οι προϋποθέσεις άντλησης νερού για κάθε χρήση. Ο άνθρωπος πολλούς τρόπους μηχανεύεται για να προμηθευτεί την αναγκαία ποσότητα νερού για τους οικισμούς και τους αγρούς. Εκτός από τις γεωτρήσεις που φέρνουν το νερό στην επιφάνεια της γης ο άνθρωπος έχει επινοήσει  και τη μέθοδο της «τεχνητής βροχής» με το βομβαρδισμό των νεφών από αεροπλάνα με ουσίες που συμπυκνώνουν τους υδρατμούς και έχουμε την πρόκληση βροχής στις περιοχές που επιζητούμε.
Ο αρχαίος τραγικός ποιητής Σοφοκλής στην τραγωδία «Αντιγόνη» (441 π.Χ.) βάζει το χορό να αναφωνεί: «πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει». Πολλά είναι τα θαυμαστά, τίποτε όμως δεν είναι πιο θαυμαστό από τον άνθρωπο. Πράγματι έτσι είναι, η παγκόσμια Σοφία και Αρμονία εκφράζεται από τις επινοήσεις και δεξιότητες του Ανθρώπου.