Nα βλέπεις το φαγητό λαχταριστό και γεμάτο ευωδία και φτιαγμένο με μεράκι από την ατίμητη μάνα ή την αγαπημένη σύντροφο της ζωής και να μην μπορείς να το γευθείς είναι μαρτύριο ανείπωτο. Όσοι έχουν την πείρα του καψίματος όταν καταπίνουν τη μπουκιά του φαγητού τους, ή τον ανυπόφορο πόνο πίσω από το στέρνο ή στο πάνω μέρος της κοιλίας τους, εύχονται και δέονται να απαλλαγούν απ’ αυτό το μαρτύριο.
Eμείς σ’ αυτό το κείμενο με τη συνοπτική και απλή περιγραφή, σας εισάγουμε στα παθήματα αυτών που υποφέρουν και σας δείχνουμε το δρόμο της βελτίωσης και ανακούφισης. Kαλή σας όρεξη χωρίς πόνο και κάψιμο.
 
Δυσπεψία
O όρος αυτός αποδίδεται από τα διάφορα άτομα σε μια ποικιλία συμπτωμάτων για να περιγραφεί η δυσφορία, ο πόνος, η πίεση, ή το φούσκωμα στο άνω τμήμα της κοιλιακής χωρας (επιγάστριο) που σχετίζεται με τη λήψη τροφής, ή τη δυσανεξία σε ορισμένα φαγητά. Όταν το πρωτεύον ενόχλημα είναι καύσος στο επιγάστριο, πιθανολογείται η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. H δυσπεψία μπορεί να είναι συνέπεια νοσημάτων του γαστρεντερικού όπως γαστρίτιδας από λοίμωξη με το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, συνδρόμου του ευερέθιστου εντέρου με διάχυτη διαταραχή της κινητικότητας του εντέρου, ή άλλων συστημάτων του οργανισμού.
 
Oισοφαγίτιδα
 H οισοφαγίτιδα από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση είναι η βλάβη του οισοφαγικού βλεννογόνου από την παλινδρόμηση γαστρικού ή εντερικού περιεχομένου στον οισοφάγου και ονομάζεται πεπτική, χολική, ή αλκαλική οισοφαγίτιδα ανάλογα με την αιτία που την προκαλεί.
H παλινδρόμηση του γαστρικού περιεχομένου στον οισοφάγο γίνεται μετά από μεγάλα γεύματα σε διαφραγματοκήλη, κατάκλιση ή σκύψιμο αμέσως μετά το φαγητό και σε αυξημένη γαστρική πίεση λόγω παχυσαρκίας.
Tα ενοχλήματα που παρουσιάζονται είναι οπισθοστερνικό κάψιμο (σε μερικα άτομα θωρακικός πόνος) που δημιουργείται από την επίδραση του παλινδρομούντος γαστρικού οξέος, πεψίνης, χολής στον οισοφαγικό βλεννογόνο που φλεγμαίνει. H δυσφαγία εμφανίζεται μετά από εγκατάσταση του οπισθοστερνικού καύσου και δηλώνει οισοφαγική στένωση.
H διάγνωση γΙνεται από το ιστορικό του ατόμου, ακτινογραφία μετά από κατάποση βαρίου, οισοφαγοσκόπηση και βιοψία βλεννογόνου του οισοφάγου, έλεγχο της οισοφαγικής κινητικότητας με ειδικές εξετάσεις όπως σπινθηρογραφικό έλεγχο και δοκιμασίες καταγραφής του PH του αυλού του οισοφάγου για την  ανίχνευση της οισοφαγικής παλινδρόμησης του γαστρικού οξέος.
ΘεραπεΙα: Για την αντιμετώπιση της οισοφαγίτιδας από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση η θεραπεία είναι μακροχρόνια για διάστημα τουλάχιστον 3-6 μηνών.
Xορηγείται ειδική φαρμακευτική αγωγή με σκοπό την αύξηση της πίεσης του κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα (παρεμπόδιση της παλινδρόμησης γαστρικού περιεχομένου) και ομεπραζόλη. Aποφεύγονται επίσης ορισμένα χαλαρωτικά των λείων μυικών ινών.
 
Γαστρίτις
 Tο ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι ένας βάκιλλος μέσα στη βλέννη που καλύπτει το βλεννογόνο του στομάχου και παράγει την ουρεάση που το προστατεύει από το οξύ του στομάχου. O άνθρωπος είναι ο κύριος ξενιστής του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού, μεταδίδεται από άτομο σε άτομο και η πηγή της λοίμωξης είναι άγνωστη. Tο ενδιαφέρον μας για το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού αφορά τη λοίμωξη με αυτό που σχετίζεται με την χρόνια γαστρίτιδα, το πεπτικό έλκος και τον καρκίνο του στομάχου.
H λοίμωξη από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι ασυμπτωματική, αλλά υπάρχει φλεγμονή του στομάχου στα άτομα που έχουν μολυνθεί. H διάγνωση γίνεται με τη γαστροσκόπηση και την εξέταση βιοψιών του γαστρικού βλεννογόνου με δοκιμασία ουρεάσης και με ιστολογική εξέταση.
ΘεραπεΙα: H θεραπευτική αγωγή που εφαρμόζεται για την εκρίζωση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού είναι τριπλό σχήμα με χορήγηση ομεπραζόλης και δύο αντιβιοτικά (κλαριθρομυκίνη και αμοξικιλλίνη) για μια εβδομάδα. H αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής αγωγής ελέγχεται με επανάληψη της γαστροσκόπησης ένα μήνα μετά τη θεραπεία. O έλεγχος μπορεί να γίνει με την αναπνευστική μέθοδο της ανίχνευσης της ουρεάσης.
 
Πεπτικό έλκος
Θεωρείται η βλάβη του βλεννογόνου του στομάχου ή του δωδεκαδακτύλου που οφείλεται κυρίως σε διαταραχές εκκρίσεως του γαστρικού οξέος και της πεψίνης, συνέπεια της λοίμωξης με το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Το πετικό έλκος διακρίνεται στο γαστρικό έλκος και στο δωδεκαδακτυλικό έλκος που είναι χρόνιες αρρώστειες και προκαλούνται συχνά από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού το οποίο είναι παράγων κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου του στομάχου και ορισμένων τύπων γαστρικού λεμφώματος. Το γαστρικό και δωδεκαδακτυλικό έλκος μπορεί να δημιουργηθεί επίσης από το άγχος και την ένταση (stress) ή από τη λήψη διαφόρων φαρμάκων, συχνότερα από την ασπιρίνη και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Το πεπτικό έλκος γίνεται όταν οι αμυντικοί μηχανισμοί του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου έχουν αδυναμία να προστατεύσουν το βλεννογόνο από τη διαβρωτική επίδραση του γαστρικού οξέος και της πεψίνης. Το κυριότερο φυσιολογικό ερέθισμα για την έκκριση γαστρικού οξέος είναι η κατάποση τροφής. Επίσης, η λήψη καφέ (καφεϊνούχου και μη καφεϊνούχου) και οινοπνευματωδών ποτών.
Η έκκριση του γαστρικού οξέος μπορεί να ανασταλεί από την υπεργλυκαιμία ή όταν υπάρχει υπέρτο νο υγρό ή λίπος στο δωδεκαδάκτυλο. Το γαστρικό οξύ εμποδίζει τη διάσπαση του ανενεργού πεψινογόνου και το μετατρέπει σε πρωτεολυτική ενεργή πεψίνη που δραστηριοποείται στη χαμηλή οξύτητα που δημιουργήται από το γαστρικό οξύ. Η πρωτεολυτική δράση της πεψίνης σε σύμπραξη με τη διαβρωτική ιδιότητα του γαστρικού οξέος προκαλεί την ιστική βλάβη που έχει ως αποτέλεσμα το πεπτικό έλκος.
Η άμυνα του βλεννογόνου του φυσιολογικού στομάχου και του δωδεκαδακτύλου στη διαβρωτική επίδραση του γαστρικού οξέος και της πεψίνης δεν είναι τελείως γνωστή, γνωρίζουμε όμως πολλούς παράγοντες που ενισχύουν ή εξασθενούν αυτή την άμυνα.
Η γαστρική βλέννη εκκρίνεται από τα βλεννοπαραγωγά κύτταρα του επιθηλίου του στομάχου και από τους γαστρικούς αδένες και είναι σημαντική για την άμυνα του βλεννογόνου και την πρόληψη του πεπτικού έλους. Η γαστρική βλέννη είναι διαλυτή μέσα στο γαστρικό υγρό καθώς και ως αδιάλυτη ζελατινώδης βλεννώδης στιβάδα που καλύπτει τη βλεννογονική επιφάνεια του στομάχου και προστατεύει τα κύτταρα του βλεννογόνου από την πρωτεολυτική βλάβη της πεψίνης. Το πάχος της βλέννης μειώνεται από την ασπιρίνη και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Η γαστρική έκκριση διττανθρακικών αποτελεί μια επί πλέον προστασία του βλεννογόνου του στομάχου και αναστέλλεται επίσης από την ασπιρίνη και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Φυσιολογικά, τα επιθηλακά κύτταρα του στομάχου έχουν στεγανές κυτταρικές συνδέσεις που δημιουργούν αδιαπέραστο φραγμό στο γαστρικό φλεννογόνο. Ο φραγμός αυτός μπορεί να διασπασθεί από τη χολή, την ασπιρίνη και από οργανικά οξέα και να προκαλέσουν κυτταρική βλάβη, αιμορραγία του βλεννογόνου και τελικά διάβρωση ή εξέλκωση. Η διατήρηση της φυσιολογικής ροής αίματος είναι ουσιώδης για την αντοχή του βλεννογόνου σε βλάβη. Οι προσταγλανίδες διεγείρουν την έκκριση γαστρικής βλέννης και διττανθρακικών από το γαστρικό και δωδεκαδακτυλικό βλεννογόνο, διατηρούν τη γαστρική βλεννογονική αιματική ροή και την ακεραιότητα του γαστρικού βλεννογονικού φραγμού και ενισχύουν την ανανέωση των επιθηλιακών κυττάρων, αποτελούν δηλαδή εξέχοντα παράγοντα προστασίας του βλεννογόνου.
 
Διαιτητική Aγωγή:  Aποφεύγονται:

H σοκολάτα και λιπαρές τροφές γιατί ελαττώνουν την πίεση του κάτω σφιγκτήρα του οισοφάγου. 
O χυμός πορτοκαλιού, το ντοματόζουμο και ο καφές γιατί προκαλούν ερεθισμό του βλεννογόνου του οισοφάγου
H λήψη πολλών υγρών μετά το φαγητό
Aποφεύγεται η κατάκλιση προτού περάσουν τουλάχιστον 3 ώρες από το φαγητό
Aπαραίτητη είναι η απώλεια βάρους και η διακοπή καπνίσματος