Οι όζοι θυρεοειδούς είναι ογκίδια στον θυρεοειδή αδένα, που μπορεί να είναι συμπαγείς ή κυστικοί και είναι πολύ συχνοί, προσβάλλοντας πάνω από το μισό του πληθυσμού. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι καλοήθεις και ασυμπτωματικοί, αν και ορισμένοι μπορεί να προκαλούν συμπτώματα πίεσης στον λαιμό (βήχας, βράγχος φωνής, δυσκολία στην κατάποση) ή υπερθυρεοειδισμό, αν παράγουν υπερβολικές ποσότητες ορμονών. Η διάγνωση γίνεται συνήθως με υπερηχογράφημα, ενώ η παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA) και το σπινθηρογράφημα χρησιμοποιούνται για να προσδιοριστεί η φύση τους, αν είναι απαραίτητο. 

Τύποι όζων

• Κυστικοί: περιέχουν υγρό και είναι σχεδόν πάντα καλοήθεις.
• Κολλοειδείς: ο πιο συχνός τύπος, αποτελούνται από θυρεοειδικά κύτταρα και είναι καλοήθεις.
• Φλεγμονώδεις: εμφανίζονται σε ασθενείς με θυρεοειδίτιδα.
• Αδενώματα: καλοήθεις όγκοι που χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση.
• Κακοήθεις: όταν ο όζος είναι καρκινικός. 

Συμπτώματα

• Οι περισσότεροι όζοι δεν προκαλούν συμπτώματα, ειδικά αν είναι μικροί.
• Συμπτώματα πίεσης: σε μεγάλα μεγέθη μπορεί να προκαλέσουν βήχα, βράγχος φωνής, δύσπνοια ή δυσκολία στην κατάποση.
• Υπερθυρεοειδισμός: εάν ο όζος είναι "τοξικός" και παράγει πολλές ορμόνες, μπορεί να προκαλέσει ταχυκαρδία, νευρικότητα, εφίδρωση, απώλεια βάρους και υπέρμετρη ζέστη.
• Πόνος: μια ξαφνική αιμορραγία μέσα σε έναν κυστικό όζο μπορεί να προκαλέσει πόνο στο λαιμό. 

Διάγνωση

• Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς: η κύρια μέθοδος απεικόνισης που μπορεί να ανιχνεύσει και να "χαρτογραφήσει" τους όζους.
• Παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA): η πιο αξιόπιστη εξέταση για να διαπιστωθεί αν ένας όζος είναι καλοήθης ή κακοήθης.
• Σπινθηρογράφημα: χρησιμοποιείται για να διαπιστωθεί εάν ο όζος είναι "ψυχρός" ή "θερμός" (δηλαδή, αν παράγει ή όχι θυρεοειδικές ορμόνες). 

Αντιμετώπιση

• Παρακολούθηση: πολλοί καλοήθεις όζοι δεν χρειάζονται άλλη αντιμετώπιση πέρα από τακτική παρακολούθηση.
• Χειρουργική επέμβαση: μπορεί να είναι απαραίτητη για κακοήθεις όζους ή για καλοήθεις όζους που προκαλούν συμπτώματα ή αισθητικό πρόβλημα.