Τα οξυτενή κονδυλώματα είναι μεταξύ των πλέον διαδεδομένων σεξουαλικά μεταδιδομένων νοσημάτων και μάλιστα με αυξητικές τάσεις. Το γεγονός ότι ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος (HPV - Human Papilloma Virus) που προκαλεί το νόσημα ενέχεται σε διάφορες μορφές καρκίνου καθιστά το πρόβλημα πιο επιτακτικό και την ουσιαστική ενημέρωση για ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας αναγκαία, ξεπερνώντας τα κοινωνικά ταμπού που το περιβάλλουν.
Οι επιστήμονες έχουν ταυτοποιήσει περισσότερα από 100 διαφορετικά στελέχη του ιού HPV, η πλειονότητα των οποίων δεν απειλεί τον άνθρωπο. Περίπου 30 εξ αυτών μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή αλλά και πάλι σχετικά λίγοι προκαλούν συμπτώματα.
Ο HPV είναι ο ίδιος ιός που προκαλεί τις μυρμηκιές. Συγκεκριμένα, τα στελέχη 2 και 4 προκαλούν τις κοινές μυρμηκιές, ο 3 τις ομαλές και ο 1 τις πελματιαίες χωρίς αυτά να είναι απόλυτα.
Πιο σημαντικές είναι οι λοιμώξεις του τραχήλου της μήτρας από τον ιό. Μπορεί να προκαλέσουν τραχηλίτιδα, την εμφάνιση θηλωμάτων, αλλά συχνά είναι εντελώς ασυμπτωματικές.
Το πρόβλημα έγκειται σε συγκεκριμένα στελέχη του HPV (16, 18, 32) που είναι δυνατόν να προκαλέσουν δυσπλασία στον τράχηλο η οποία να εξελιχτεί προς κακοήθεια. Πολύ σπανιότερα, στον άνδρα ενέχεται στην εμφάνιση καρκίνου των πέους ενώ έχει συσχετιστεί και με καρκίνο του πρωκτού.Τα οξυτενή κονδυλώματα είναι μαλακές, σαρκώδεις εκβλαστήσεις στο χρώμα του δέρματος που εντοπίζονται στα εξωτερικά γεννητικά όργανα, τον πρωκτό, τον κόλπο και τον τράχηλο της μήτρας. Σπανιότερα, απαντώνται στο στόμα ως αποτέλεσμα στοματογεννητικής επαφής. Τέλος, είναι δυνατόν να παρουσιαστούν στον λάρυγγα νεογνών όπου μεταδόθηκε από τη μητέρα κατά τον τοκετό.
Μετά την αρχική μόλυνση, ο ίδιος ο ασθενής μπορεί να αυτοενοφθαλμιστεί και να διασπείρει με τα χέρια του τον ιό και σε άλλα σημεία του σώματός του. Γενικά, πρόκειται για νόσο των νέων ανθρώπων και σπανίως συναντάται σε μεγάλες ηλικίες.
Μπορεί να είναι μικρά ή μεγάλα, με λεία ή ανώμαλη επιφάνεια, μονήρη ή πολλαπλά, οπότε συνενώνονται και μοιάζουν με ανθούς κουνουπιδιού. Πέρα από το αισθητικό πρόβλημα, πολλές φορές προκαλούν κνησμό ενώ επειδή προβάλουν είναι εύκολο να τραυματιστούν και να προκληθεί αιμορραγία. Επιπλέον, μπορούν να επιπλέξουν έναν τοκετό και να αποτελέσουν εμπόδιο όταν εντοπίζονται στην ουρήθρα ή το ορθό.
Είναι εξαιρετικά μεταδοτικά και υπολογίζεται ότι περίπου τα δύο τρίτα των ατόμων που θα έρθουν σε σεξουαλική επαφή με σύντροφο που έχει κονδυλώματα θα αναπτύξουν τελικά και οι ίδιοι. Από τη στιγμή της προσβολής από τον HPV μέχρι τη στιγμή που θα εμφανιστούν οι πρώτες δερματικές βλάβες μεσολαβεί χρονικό διάστημα ενός έως τριών μηνών (χρόνος επώασης).
Στη πράξη, μικρό μόνο ποσοστό των ατόμων που προσβάλλονται από τον ιό αναπτύσσουν τελικά συμπτώματα. Αυτό συμβαίνει περισσότερο σε ανθρώπους με αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα: πάσχοντες από AIDS, καρκινοπαθείς, μεταμοσχευμένοι, όσοι λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα κ.ά. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι συχνά πρωτοεμφανίζονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.